pedagogika8a

ich poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości, zaufanie do siebie i j_r I Pożądany jest udział dzieci zahamowanych psychoruchowo w zajęciach pgJi terapii, socjoterapii, Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbome. pon^ . powinniśmy uczyć je komunikowania się społecznego, ułatwiać im okazywani. I emocji, zarówno pozytywnych, jak negatywnych (nie należy tłumaczyć reakcji emocjonalnych brakiem wrażliwości dziecka). Zabiegi wychowawcy -terapeutyczne dobrze jest organizować w formie grupowej, gdyż to właśnie I sytuacja społeczna wyzwoliła pierwsze lękowe doświadczenia dziecka.

10.5. Uczniowie zdolni

Krzysztof Kruszewski

10.5.1. Opis

Według większości definicji uczniowie zdolni charakteryzują się dwiema cechami: ponadprzeciętnymi osiągnięciami lub/i potencjalnymi zdolnościami do takich osiągnięć. Cechę pierwszą możemy stwierdzić, oglądając rezultaty aktywności ucznia, cechę drugą - badając go instrumentami psychologicznymi, np. testami: wielu uważa, że wysoki wynik testu inteligencji wskazuje zdolnego ucznia, gdyż świadczy o rozwiniętej zdolności uczenia się. Pedagog E. Paul Torrance uściśla, że chodzi tu o osiągnięcia nie byle jakie, lecz tylko istotne dla społeczeństwa, stawiając tym samym granicę między uczniem, który potrafi zapamiętać po jednorazowym przeczytaniu liczbę złożoną z kilkudziesięciu cyfr, a takim, który wynajduje oryginalne dowody twierdzeń matematycznych.

Swoje ponadprzeciętne zdolności uczeń zdolny przejawia w szkole na kilku polach:

•    „akademickim”, tj. w uczeniu się przedmiotów szkolnych odpowiadających gałęziom wiedzy,

•    artystycznym,

•    technicznym,

•    sportowym i motorycznym,

i społecznym, wykazując talent przywódczy lub umiejętność skutecznego rozwiązywania sytuacji społecznych.

W miarę upływu lat zdolności ucznia specjalizują się. Im młodszy uczeń, tym bardziej ogólny wydaje się charakter jego uzdolnień. Ten sam uczeń w pierwszej klasie wydaje się zdolny „w ogóle”, w ósmej uzdolniony humanistycznie, w maturalnej literacko.