pkm osinski
70

338 fi. Sprzęgłu

cl

al    bl

Rjs. 6 7 Motłm-c prąjuliiuzczonió względne walów: a) osiowe, b) promieniowe. e) kątowe

z kołkami poprzecznymi prowadzonymi wc wzdłużnych wycięciach (rys. 6.81 Przesuw osiowy zapewnia także sprzęgło sworzniowe (rys, 6.9). Sworznie umieszczone są sztywno w jednym z członów, natomiast wchodzą luźno w olwoty w członie drugim. Sworznie mogą być wykonane ze stali St5, człony (tarcza) ze stali Śt5 lub staliwa LII600. W sprzęgle tym, podobnie jak w większości sprzęgieł samonastawnych, występują luzy wpływające ujemnie na pracę sprzęgła przy rozruchu.

Rys. 6.8. Sprzęgło amonnatnwnc z kolkami poprzecznymi

1

Rys. fi 9. Sprzęgło samonastawne sworzniowe

Podobną rolę kompensacji osiowej spełniają sprzęgła kłowe (rys. 6.10). Uniwersalną odmianą sprzęgła samonastawnego jest sprzęgło zębate (ry«. fi.ll i 6.12) Tarcze sprzęgła są uzębione. Na wieńce zębate nałożona jest tuleja z wieli-

canii uzębionymi wewnętrznie. Dzięki specjalnemu ukształtowaniu zębów sprzęgło zębate umożliwia przesunięcie wzdłużne, poprzeczne i obrót. Dopuszczalny obrót wynosi 0,5 — 1,5°. Przemieszczenia zaletą od kształtu zębów i luzów między nimi. Prży większych prędkościach obrotowych należy zapewnić smarowanie zębów.

Rys. 6.10. Spr/ęglo uraonuuwne kłowe

Ry>. 6.11. Sprzęgło zębate jednostronne: t — Człon sprzęgła, 2 — człon z uzębieniem zewnętrznym. / — łącznik sprzęgła z tuleją z uzębieniem zewnętrznym. 4 — śruby łączące tuleję t kołnierzem członu mcu/ębioncgo, 5 — pokrywo. 6 —uszczelnienie

Przy konstrukcji sprzęgieł kłowych i zębatych przeprowadzamy obliczenie kłów lub zębów na naciski powierzchniowe

A/,

****** ^ldJ) ■ gdzie M_u — moment obliczeniowy, z — liczba kłów (zębów), r — średni promień. A, / — szerokość i długość współpracującej powierzchni kłów zębów. Praeoęioc dopuszczalne naciski p_jDp dla stoli 20 r= 30 MPa. dla brązu 2 — 8 MP;i. dla u-katolilu 2 MPa.