s10(4)

cząić n zastosowania

pozwalające nu zarządzanie tempem piaty. Pomimo to po stronie pracownika pozostaje pewna doza dowolności w stosunku do procesu pracy, a kapitalista jakoś musi się upewnić, że robotnik będzie pracował z maksymalnym wysiłkiem albo, jak niektórzy woleliby to ują-f. nie będzie ^bumelować*

Najprostszym sposobem narzucenia pracownikom takiej dyscypliny jest,-zgodnie z tym tokiem myślenia, zmaksymalizowanie kosztów utraty pracy przez podniesienie pensji powyżej stawki rynkowej. Jeśli ktoś łatwo będzie mógł znaleźć inną pracę za to samo wynagio-dzenie, co perspektywa zwolnienia z dotychczasowej nie będzie dla niego groźna. Jednak ponieważ wszyscy kapitaliści robią to i.uno. to w rezultacie ogólny poziom plac wypycha się powyżej poziomu ..wy ■ rówmijącego zynek" i powstaje bezrobocie.

Właśnie na podstawie takiego rozumowania Marks t; urwał bez robotnych rezerwową armią pracy, którą nio/ua ;.-own!ac w k.r/.dc| chwili, jeśli'zatrudnieni za bardzo wymkną się spod kontroli Na tej podstawie Michał Kalecki (1899-1070), polski ekonomista., któiy wymyślił teorię efektywnego popytu Keynesa przed Keynesem, twierdził, żc pełne zatrudnienie jest nie do pogodzenia z kapitalizmem. Tę formę bezrobocia.możemy nazwać bezrobociem systemowym

'ic rothaft bezrobociu uspółistnkjg u- róznyó.

w zależności od kontekstu

Wszystkie te rodzaje bezrobocia są rzeczywiste i współistnieją. Czasem dominuje jeden typ. natomiast w innych okolicznościach prze-waŻ3 inny

Spora część bezrobocia w USA 1 w Europie lat 80. miała charakter „technologiczny’ w tym sensie, że została spowodowana przez schyłek wielu branż wywołany konkurencją z Azji Wschodniej. „Systemowe" bezrobocie, jak sugeruje jego nazwa, zawsze było nieodłączną częścią kapitalizmu, jednak w jego złotej er/c zostało w Europie Zachodniej 1 Japonii praktycznie wyeliminowane. Dziś wiele krajów cierpi z powodu bezrobocia „koniunkturalnego", wy-

* rolowy pierwszej dekady XXI wieku Wciąż, istmejc beztołwelc /nc’ choć jego rozmiar Jest często wyolbrzymianyprze/wtA-

moi v»kową ortodoksję.

A.-.,    pracować, kto t hc<, a kto pmeujó'---

iyif.t\K;u. immiar bezrobocia

• inicr/'. my bezrobocie? Najbardziej oczywistą metodą : : / być obliczenie, jaka część populacji kraju nic pracuje;-Jednak . - ;t ac!::n-.^my i me mierzymy bezrobocia w praktyce.

^ :;i/ic /byt młodzi Subzbyt szarzy, zęby pracować. Mierząc bez-

A- : icr: zemy więc pod uwagę tylko ludność w wieku produk-.. mm ■ •/ ktjjc wyłączają zlej populaqldzłcci. ale definicja / ię w zależności od kraju Najczęściej stosowana granica to pięt naście lat, ale bywa określana nawet na pięć-laUw Indiach Niektóre państwa z grupy ludzi w wieku produkcyjnym , :.-wstarszych Najczęściej stosowanągranicą wteku jest

II, .ku sześćdziesiąt cztery i śiedenYihicsiąE cztery lat*, ale :• .i/icsiąt tizj i siedemdziesiąt dziewięć.

Nawet spośród ludzi w wieku produkcyjnym nic każdy, kto nie prac uje. iiczy się jako bezrobotny. Niektórzy, tak jak studenci albo ci. s. . zajmują się nieodpłatną pracą w domu lub opieką nad rodzi-z> jaciolmi. czasem nie chcą mice płatne) pracy. Aby zostać . V. s.; .V A\ ,;n> m jako bezrobotny, trzeba .aktywnie szukać pracy".

: .: :r.uie się jako aplikowanie o płatne miejsca pracy w mcdalc-kiej przeszłości - zazwyczaj w ciągu poprzednich czterech tygodni. t»dv odlxzssz tych. którzy nic szukają aktywmc pracy, od populacji w wieku produkcyjnym, otrzymasz grupę ludności aktywnej zawodowo : ylko aktywni zawodowo (to znaczy aktywnie szukający pracy). ule niepracujący. Uczą się jako bezrobotni

w «.<;_u btttJn>cIi knuch pracują dzieci ponUcjotrcdoorjęrinicywitku.lŁti

zatrudnienia często nic odnotowuje cl? woficjałnydiiwiyłtęŁash dotyw-icu-li

runiilnicnu/bezrobocia.

w