motywowanego potrzebami społecznymi, pragnącego zadowalających stosunków w pracy, reagującego bardziej na naciski grupy roboczej niż na władzę kierownictwa.
Lata po 50-te i 60-te
P.H. Biau - strukturalna koncepcja wymiany społecznej A. Maslow - koncepcja hierarchii potrzeb
R. Likert - rozwinięta koncepcja partnerskiego zarządzania; cztery podstawkowe style zarządzania.
M. Crozier - koncepcja błędnego koła biurokracji. Dysfunkcje biurokratycznych metod zarządzania.
T. Leavitt - wyławianie talentów kierowniczych.
Przedstawiciele nurtu human relations wprowadzili do badań nad organizacjami i zarządzaniem wiele nowych zmiennych, takich jak: indywidualne motywacje pozaekonomiczne, a w szczególności motywacje wiązane z potrzebą współżycia z grupą, z poszukiwaniem uznania i prestiżu wśród towarzyszy pracy; sieć stosunków międzyosobowych, wyrosła na gruncie spontanicznych, nie kontrolowanych przez organizacje interakcji miedzy pracownikami: całokształt owych stosunków, określana jako nieformalna struktura przedsiębiorstwa integrował ludzi w obrębie mniejszych zespołów, stratyfikował społeczność fabryczną, określał odczuwane społeczne dystanse, wyznaczał autorytety przywództwo, rozstrzyganie konfliktów, zdobywanie i wykorzystanie władzy, zmiany organizacyjne i komunikowanie się);
subkultury wyrastające na gruncie wspólnych doświadczeń, przyjętych wartości i uznanych norm w małych grupach (dynamika grup); subkultury te stają się częścią organizacyjnej rzeczywistości” dostarczają uczestnikom organizacji wzorów postępowania, nie zawsze zgodnych z celami i normami organizacji;
pozaorganizacyjne społeczne sankcje oddziaływujące na zachowania pracownicze; Ograniczenia:
• ocena, że modele i teorie proponowane przez nauki behawiorystyczne są zbyt skomplikow'ane lub abstrakcyjne;
7