SKMBT�500712270947012

CZĘSC II • DZIAŁANIE

Idziak J.M., Divine CommandEthics, [w:] A Companion to Pbilosophy of Religion, red. P.L. Quinn, Ch. Taliaferro, Oxford: Blackwell Publishers, 1999, s. 453-459.

JadacldJ.J., Uniwersalność etyki katolickiej, [w:] U progu trzeciego tysiąclecia. Człowiek -nauka - wiara. Księga pamiątkowa Sympozjum Naukowego zorganizowanego w UW z okazji 2000-lecia chrześcijaństiua w dn. 19-21 listopada 1999 roku, red. A. Białecka, J.J. Jadacki, Warszawa: WN Semper, 2001, s. 339-352.

Kant I., Krytyka praktycznego rozumu, przeł. J. Gałecki, Warszawa: PWN, 1984.

Kant I., Uzasadnienie 7netafizyki moralności, przeł. M. Wartenberg, Kęty: Antyk, 2001.

Kołakowski L., Jeśli Boga nie ma... O Bogu, Diable, Grzechu i innych zmartwieniach tak zwanej filozofii religii, przeł. T. Baszniak, M. Panufnik, Kraków: Znale, 1988.

Kotarbiński T., Medytacje o życiu godziwym, wyd. 5, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986.

Ossowska M., Normy moralne, Warszawa: PWN, 1970.

Ossowska M., Podstawy nauki o moralności, wyd. 4, Warszawa: PWN, 1966.

Platon, Eutyfron. Uczta, [w:] tegoż, Uczta. Eutyfron. Obrona Sokratesa. Kriton. Fedon, przeł. W. Witwicki, wyd. 3, Warszawa: PWN, 1984, s. 165-223.

Scheler M., Istota i formy sympatii, przeł. A. Węgrzecki, Warszawa: PWN, 1986. Styczeń T., ABC etyki, Lublin: TN KUL, 1981.

Szostek A., Pogadanki z etyki, Częstochowa: Wyd. „Niedziela”, 1993.

Tatarkiewicz W., O bezwzględności dobra, [w:] tegoż, Dobro i oczywistość. Pisma etyczne, red. P.J. Smoczyński, Lublin: Wyd. Lubelskie, 1989.

Tischner J., Myślenie według wartości, Kraków: Znak, 1982.

Tomasz z Akwinu św., Prawo {Summa teologiczna 1-2, 90-109), przeł. o. P. Bełch OP, SeriaTomistyczna, t. 33, Londyn: „Veritas”, 1986.

Walker R.C.S., Imperatywy kategoryczne, przeł. P. Gutowski, [w:] Filozofia brytyjska u schyłku XX wieku, red. P. Gutowski, T. Szubka, Lublin: TN KUL 1998, s. 487-546.

Wojtyła K., Elementarz etyczny, Lublin: TN KUL, 1999.

Wolicka E., Rozważania wokół Kanta. Prolegomena do filozofii kultury jako kiytyki władz podmiotu, Lublin: TN KUL, 2002.

r

Rozdział 7

Szczęście

Z AC Z NIJMY OD FAKTÓW

Podobno jeszcze w XIX wieku zaznaczano na mapach tajemnicze Wyspy Szczęśliwe. Jedna z nich - Ziemia Obietnicy Świętych - miała zostać odkryta na Oceanie Atlantyckim przez świętego Brendana po siedmiu latach poszukiwań. Niestety, jak głosi legenda, gdy święty wraz z innymi mnichami dotarł do cudownej rzeki, ukazał się anioł, który nakazał wędrowcom powrót do domu. Pomimo to znajdowali się śmiałkowie, którzy podejmowali - bezskuteczne - wyprawy w kierunku wyspy (ostatnia odbyła się w 1721 roku). Co więcej, prawo do posiadania wyspy przez wiele lat było przedmiotem sporów i traktatów międzynarodowych ¹.

Szczęście jest jakością leżącą na pograniczu tego, co realne, osiągalne na ziemi, i tego, co ponadrealne, dostępne tylko w jakiejś niebiańskiej perspektywie. Krzysztof Kolumb, twardo stąpając po nowo odkrytym lądzie, był przekonany, że znajduje się u podnóża mitycznego Edenu. Zresztą nie tylko on łączył w kwestii szczęścia realizm z wyobraźnią. Chyba w każdej kulturze funkcjonuje obraz

179

1

Zob. E. Przybył, Brendana stu. Wyspy, [w:] Zaświaty i krainy mityczne. Leksykon, red. M. Sacha-Piekło, Kraków: Znak, 1999, s. 78-79.