252 Zarządzanie ryzykiem finansowym
Przykład 8.4
1 =
= r, +
Przypuśćmy, że w okresie 0 spekulant nabywa kontrakt futures po cenie Fn i składa stuprocentowe zabezpieczenie w postaci papierów wartościowych wolnych od ryzyka. W terminie wymagalności kontraktu w okresie T wartość środków zgromadzonych na rachunku zabezpieczenia wzrośnie do:
gdzie r to stopa dochodu oferowana przez aktywa wolne od ryzyka w okresie równym okresowi wykonania kontraktu futures. W terminie wykonania wartość samego kontraktu futures będzie wynosiła:
P -F
T O
• Faktyczna stopa dochodu, jaką osiągnie nasz spekulant, to:
(1 + rf)Fn + (Pr - F0)
Pr - Fn
Oczekiwana stopa dochodu, jaką osiągnie spekulant, to:
. E(Pt) - Fg
£(,•) = Tf + -EJLL-1
“o
Jeżeli zatem model oczekiwań jest poprawny, to oczekiwana stopa dochodu równa się:
E(Pt) = Ftt -> E(r) = r{
Zwolennicy modelu oczekiwań twierdzą, że na rynku, którego uczestnicy zachowują się w sposób racjonalny, model oczekiwań po prostu musi się sprawdzać. Oto w jaki sposób argumentują swe stanowisko:
Jeżeli większość uczestników obrotu oczekuje, że w terminie wymagalności cena natychmiastowa będzie wyższa od panującej ceny futures, to wszyscy zaczną kupować kontrakty futures, co wymusi wzrost ceny futures. I odwrotnie - jeżeli ci sami, racjonalnie postępujący uczestnicy obrotu oczekują, że w przyszłości cena natychmiastowa będzie niższa od bieżącej ceny futures, to zaczną sprzedawać kontrakty futures, co spowoduje spadek ich cen. Z tego wynika, że jedyną ceną gwarantującą równowagę jest cena futures równa oczekiwanej cenie natychmiastowej w terminie wykonania.
Koszt utrzymania pozycji a oczekiwania
Do tej pory przedstawiliśmy dwa poglądy na mechanizm kształtowania się cen futures. Przypuśćmy, że w całym okresie do terminu wykonania kontraktu futures oczekiwana przyszła cena nie zmienia się; przypuśćmy, że oczekiwania cenowe są stale. Model oczekiwań wskazuje na stałą cenę kontraktu futures, przedstawioną na ilustracji 8.6 jako prosta pozioma.