16

442 Blender. Kompendium

Rysunek 11.38. Domyślnie każdy punkt krzywej posiada takę sarnę wartość wejściowę (oś X), jak i wyjściowę (oś Y), co doskonale ukazuje przykład A (X1=Y1); w przypadku przesunięcia jakiegokolwiek z nich w pionie wartość wejściowa X1 (50-procentowa jasność) przyjmuje nowę wartość Y2, co w praktyce oznacza obniżenie wartości (czytaj — przyciemnienie) wszystkich trzech kanałów R.CiSo określonę liczbę i przekazanie takiego parametru do gniazda wyjściowego Color

modyfikacji wymaga jednak znajomości sposobów wyliczania kolorów heksade-cymalnych, a więc takich, których nasycenie określa się w przedziale od 0 do 255. O ile bowiem zmiana kształtu krzywej R, G i B skutkuje przyciemnieniem bądź rozjaśnieniem jednej z trzech podstawowych barw i jest stosunkowo łatwa do opanowania, o tyle dużo większej ostrożności i wiedzy wymaga przeprowadzenie jakichkolwiek operacji na nich wszystkich jednocześnie (Combined).

Dla ułatwienia edycji programiści udostępnili nam niewielki pasek narzędzi tuż obok omówionych już ikon typów krzywych (rysunek 11.39), za pomocą którego możemy między innymi powiększyć (plus) lub pomniejszyć (minus) widok w okienku RGB Cun^sNode. W przypadku potrzeby skasowania poszczególnych węzłów wystarczy je wskazać (lewym przyciskiem myszy) po czym skorzystać z ikony H

Rysunek 11.39.

Podręczny zestaw narzędzi do edycji krzywych

Ikona ■ otwiera przed nami dostęp do trzech suwaków OtfpifĘg, pozwalających na ograniczenie zasięgu edycji krzywej do określonego obszaru lub wartości (rysunek 11.40). Aby wprowadzone ustawienia stały się granicami, poza które niemożliwe będzie przeciągnięcie aktywnego węzła, należy dodatkowo wcisnąć przycisk Ust Clipping, przyciemniający celem lepszej orientacji „zakazane” tereny.

Ostatnia z ikon — Tools, przedstawiająca klucz francuski |, skrywa kolejne opcje, pomocne zarówno w edycji, jak i porządkowaniu całego wykresu (rysunek 11.41).