CCF20090704 136
276 Część II
się Heideggerowskim Ereignis lub Levinasowskim Jednym w radykalnej diachronii, nieobecnym, poza byciem. Pojawia się też zawsze, gdy chodzi o człowieka. I choć nie mogę jej uchwycić, wiem, że z czterech Karnowskich pytań pozostało mi to trzecie: czego się mogę spodziewać? I jest to pytanie najważniejsze, otwiera bowiem przed nami przestrzeń nadziei.
SPIS RZECZY
Przedmowa . . ,............... 5
Część I
‘ Tożsamość pojęcia czy tożsamość bycia. Z lektury Damas-
Filozofia i gwałt..............32
Racja i bycie...............52
Tożsamość czy różnica............75
Emmanuel Lćvinas: kultura immanencji......92
„Czas i inne”...............114
Filozofia różnicy . . . ...........134
Część II
Tożsamość Ja...............163
Zarys problemu .............163
Eidos.................174
Sobość egzystencjalna...........259
Uwagi na zakończenie...........272
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
CCF20090704 095 194 Część II z tym, co pożyteczne lub przyjemne. Rozumiał, że moralność musi się opi
CCF20090704 105 214 Część II mi cieszyć się tym, co dla innych obojętne, lub wzdragać się przed czym
CCF20090704 020 42 Część I dowania się w wypełnianiu historycznego posłannictwa. Duch jest odtąd u H
CCF20090704 090 184 Część II świadomość tego, co ogólne. Samo zaś eidos jest unaocznionym, resp. daj
CCF20090704 094 192 Część II którym to sobość przejawia się w uczuciu szacunku. Lecz na podstawie ró
CCF20090704 097 198 Część II refleksji, i odrzucam także wszystko, w czym się roztapiam, w czym zost
CCF20090704 098 200 Część II seria tak, jak zostały przedstawione w czwartej Medytacji, musielibyśmy
CCF20090704 103 210 Część II może usprawiedliwienie swej egzystencji. Postuluje się też zwrot ku Bog
CCF20090704 114 232 Część II jest zachorować na nią”, gdyż bez rozpaczy niepodobna się poczuć wieczn
CCF20090704 116 236 Część II ile tam stereotypowych biografii, ile powtarzających się wydarzeń i zac
CCF20090704 117 238 Część II określić, odwołując się do dwóch różnych tradycji: Arys-totelesowskiej
CCF20090704 118 240 Część II zasadza się u Bergsona nie na rozumieniu własnego bycia, gdyż to rozumi
CCF20090704 122 248 Część II neguję. Odrzucając ją, mogę się znaleźć na drugim końcu osi, tam gdzie
CCF20090704 124 252 Część II „niejasne upodobanie w swym złu, przez co staje się swym własnym katem”
CCF20090704 126 256 Część II nadawaniem sensu u presokratyków - starszej i czcigodniej-szej . Wydaje
CCF20090704 127 25 B Część II Wstydzę się za siebie, ale i za zło, które spotyka innych. Wstydzę się
więcej podobnych podstron