I w odmianach czasu smak jest 108

Daremnie utrącacie i na zbytnie stroje.

Każdy człowiek musi mieć wżdy utraty swoje. Bowiem szata u niego słuszna nie dla stroju.

Ale jako stan niesie, a żywię w pokoju.

Jeśliby się kto ozwał, bym pochlebstwo pisał, Markocz, arwoneś diabłu, byłem ja nie słyszał.

JANOWI KOCllANOWSKIEMl NA JEGO COMPOSICIA

Nasławniejszy poeto miedzy poetami,

Ty nigdy nie umierasz, zaw/.dy jesteś z nami.

Bo zawsze poglądając na twój wiersz wspaniały. Musimy się dziwować, że był rozum cały.

By nas kilka tysięcy stanęło z wierszami.

Żaden taki nie będzie, musim przyznać sami. Choć jeszcze drudzy kradną ziarno z twej spiżarnie. Przywłaszczając za swoje, a to czynią mamie.

Bo też ciężko drugiemu łamać sobie głowy.

Woli wiersz, choć kradziony, by jedno gotowy. Biedneż nasze żebracze płaszczyki łatane,

Żc się cudzym szczycimy, za swoje wydarte. Przetoć też naszej prącej marnie używają.

Przeczytawszy, potym w piec abo wystrzelają.

A Kochanowski przccię jako pan na stole,

Czasem dwakroć oprawmy, co pojadły mole.

(

)