P5020224

ZYGMUNT GREŃ

tatrzańskiej stolicy; nie raz Jeden mogło sic nawet wydawać w tych latach, te do prawdziwej stolicy intelektualnej podzielonej Polski.

Ruszyli więc po ukazaniu się tych powieści zwartym szykiem zarówno ci „zaczepieni" przez autora, jak i wszelkiego rodzaju miernota literacka, która złapała okazję do pra-womyślnego oburzenia. Wincenty Lutosławski, z lekka ośmieszony w powieściach, w spisywanych po dwudziestu latach wspomnieniach dokładnie spreparował swego byłego przyjaciela: Nie jestem pewny, czy zdołałem go przekonać o istnieniu jaźni; w ogóle był on niedostępny dla metafizyki, choć ustawicznie do niej dążył; szukał prawdy nie tam, gdzie należy i nie znalazł jej aż do śmierci. Jego pociągały nadzwyczajne różne przeżycia i brał na serio literaturę okultystyczną, a nie miał cierpliwości, oby poważnie zbadać pisma prawdziwie twórczych filozts-fow. Szedł ku tym, co najwięcej obiecywali.

fl

VM

d

tĄ

pi

cj

9

U