ARTYKUŁY SPECJALNE
oznaczyć przeciwciała przeciw AQP4 w surowicy w celu ułatwienia różnicowania SR i NMO, uniknięcia błędnego rozpoznania i właściwego ukierunkowania leczenia.
Prawidłowa interpretacja objawów jest podstawowym warunkiem ustalenia właściwego rozpoznania21. Członkowie Panelu ponownie przeanalizowali składniki rzutu SR, definiując go jako subiektywne lub obiektywne objawy typowe dla ostrego zapalnego epizodu demielinizacji w OUN, występujące aktualnie lub stwierdzone w wywiadzie, utrzymujące się co najmniej 24 godziny i nie mające związku z gorączką ani zakażeniem. Nowy rzut należy udokumentować, przeprowadzając w czasie jego trwania badanie neurologiczne. Niemniej jednak w niektórych sytuacjach przebyty rzut o typowych dla SR objawach i ewolucji również można uznać za wiarygodny dowód wcześniejszego epizodu demielinizacji, nawet jeżeli nie udokumentowano obiektywnych zaburzeń neurologicznych. Występujące napadowo objawy (obecnie lub w przeszłości) powinny obejmować wiele epizodów utrzymujących się >24 godzin. Członkowie Panelu zgodzili się, że ustalenie pewnego rozpoznania SR wymaga potwierdzenia w przypadku co najmniej jednego rzutu nieprawidłowości w badaniu neurologicznym, badaniu wzrokowych potencjałów wywołanych (u pacjenta zgłaszającego zaburzenia widzenia) lub neuroobrazowaniu MR (ognisko demielinizacji OUN o lokalizacji odpowiadającej stwierdzonym wcześniej objawom neurologicznym).
Członkowie Panelu uznali, że podstawowe założenia przyjęte w pierwotnej (2001) i poprawionej (2005) wersji kryteriów McDonalda8,9 są wciąż aktualne. Dotyczy to również możliwości rozpoznania SR poprzez obiektywne wykazanie czasowego i lokalizacyjnego rozsiania zmian wyłącznie na podstawie danych klinicznych albo na podstawie dokładnie i w sposób wystandaryzo-wrany zintegrowanych wyników badania klinicz-r.rgo i neuroobrazowego MR. Członkowie Panelu zalecają jednak obecnie wprowadzenie istotnych zmian kryteriów McDonalda dotyczących wykorzystania i interpretacji kryteriów obrazowych czasowego i lokalizacyjnego rozsiania zmian, które przedstawiono w opublikowanych niedawno pracach grupy badawczej MAGNIMS22'24. Zmiany te mogą zwiększyć czułość diagnostyczną bez ograniczenia swoistości, upraszczając jednocześnie kryteria czasowego i lokalizacyjnego rozsiania zmian (mniejsza liczba wymaganych badań MR). Członkowie Panelu sformułowali również swoiste zalecenia dotyczące stosowania kryteriów McDonalda u dzieci oraz w populacjach Azji i Ameryki Łacińskiej.
W poprzednich wersjach kryteriów McDonalda podstawą do wykazania lokalizacyjnego rozsiania zmian na podstawie obrazu MR były kryteria Barkhofa i Tintorego4,6. Miały one dużą czułość i swoistość, ale trudno je było stosować w powtarzalny sposób osobom niebędącym specjalistami w dziedzinie badań neuroobrazowych25’26. Wieloośrodkowa europejska sieć współpracy badawczej MAGNIMS, która zajmuje się badaniem zastosowania MR w SR, porównała kryteria lokalizacyjnego rozsiania zmian według Barkhofa i Tintorego z uproszczonymi kryteriami opracowanymi przez Swanton i wsp.22,27 Badacze MAGNIMS ustalili, że lokalizacyjne rozsianie zmian można wykazać na podstawie co najmniej jednego ogniska demielinizacji na obrazach T9-zależnych w co najmniej dwóch z czterech lokalizacji anatomicznych typowych dla SR, wymienionych w pierwotnych kryteriach McDonalda (przylegające do kory mózgowej, okołokomorowe, podnamiotowe i w rdzeniu kręgowym); u pacjentów z zespołem pniowym lub rdzeniowym nie liczy się ognisk umiejscowionych w obszarze, z którego pochodzą objawy kliniczne. W grupie 282 pacjentów z odosobnionym zespołem klinicznym kryteria lokalizacyjnego rozsiania zmian zaproponowane przez Swanton okazały się prostsze i nieznacznie czulsze bez zmniejszenia swoistości lub dokładności rozpoznania w porównaniu z pierwotnymi kryteriami lokalizacyjnego rozsiania zmian według McDonalda22. Członkowie Panelu zaakceptowali
toffera rozpoznania stwardnienia rozsianego-aktualizacja kryteriów McDonalda z 2010 roku