Screenshot 07 11 15 ,HH

Nowoczesną Szkołę Francuską i Rady dla rodziców>. Jego szkoła została zamknięta w 1941 r. przez kolaborujący z Niemcami rząd Ph. Petaina (Vichy). Po wyjściu z obozu, mimo swego wojennego kalectwa, włączył się w działania ruchu oporu.

Po zakończeniu działań wojennych Frcinct wrócił do przerwanej działalności pedagogicznej i organizacyjnej i w 1957 r. doprowadził do utworzenia Międzynarodowej Federacji Ruchu Szkoły Nowoczesnej (F1MEM).

12.2. Poglądy pedagogiczne C. Freineta

Jaki był punkt wyjścia Freineta w budowaniu własnego stanowiska pedagogicznego? Wydaje się, że dość typowy brak zgody na zastaną, martwą duchowo i pełną brutalności szkołę, a z drugiej strony stopniowo pogłębiane i poszerzane eksperymentowanie, które w tamtym czasie wywalczyło już. sobie miejsce obok dedukcyjnych konstrukcji Filozoficzno-pedagogicznych. Podkreślając ten empiryczny początek pedagogiki Freineta, należy zwrocie uwagę na to. że była to pedagogika zdrowego rozsądku, zawierająca w sobie pewien ogólny pierwiastek tradycji własnego narodu, tzn. wychodziła od tego, co zmysłowo, empirycznie dane, trzyma się konkretu, bez wńelkich uogólnień i abstrakcyjnych konstrukcji. Taki charakter miała pedagogika romańska i Frcinct był jej „naturalnym” dzieckiem. Czas i miejsce, w jakim człowiek żyje, wyznaczają ramy jego poglądu na świat.

Idee Freineta oscylują wokół charakterystycznych koncepcji naturalizmu i generalnie Nowego Wychowania. Według H. Semenowicz, „z pedagogiki naturalistycznej odrzucił skrajny biologizm, zachowując jednakże zasadę indywidualizacji w procesie wychowania i nauczania dla wykrywania i rozwijania uzdolnień, zainteresowań i zamiłowań uczniów przy jednoczesnym niwelowaniu i korygowaniu niepożądanych postaw, szczególnie typu aspołecznego przez włączenie jednostki w^r kolektyw' rówieśników”².

Można przyjąć, że osią pedagogiki Freineta jest sw'obodna ekspresja. Wokół niej zbudował on całą gamę technik pozwalających na aktywizację całej osobowości wychowanka - od strony kształcącego się podmiotu - i pozwalających na wkraczanie w możliwie wiele dziedzin twórczości kulturalnej - od strony przedmiotowej. Celowi temu służyły przede wszystkim takie techniki, jak swobodny tekst i drukarnia szkolna, gazetka szkolna. Fiszki samokontrolnc oraz tzw. doświadczenie poszukujące. Technika swobodnego tekstu sw^rój punkt wyjścia znajdowała w bezpośrednich przeżyciach dzieci - czym wpisywał się Freinet w nurt ekspresjonizmu pedagogicznego w ich potrzebie komunikacji, w^f kształceniu przeżyć estetycznych i wyobraźni. Tworzone indywidualnie teksty były na forum klasy publicznie prezentowane, omawiane i ten. który najbardziej się im podobał, stawał się treścią zajęć łączących w sobie edukację językową.