Screenshot 07 11 15 ,H

546 x 727 pixels j

Rozdział I Ł

Pedagogika Celestyna Freineta

Sławomir Sztobryn

Koncepcja pedagogiczna Freineta dotyczy przede wszystkim nauczania i wychowania na poziomie przedszkola i szkoły elementarnej, chód niektóre rozwiązania wydają się przydatne także w szkolnictwie ponadpodstawowym. Przybliżmy najpierw główne wydarzenia z życia i twórczości Celestyna Freineta, aby ułatwić samodzielną ocenę wartości jego pomysłów i rozwiązań.

12.1. Życie C. Freineta

Celem życia Celestyna Freineta (1896-1966) stała się działalność pedagogiczna realizowana początkowo w małej wiejskiej szkółce pod Cannes. Dzielnie wspierała go w tym jego żona Eliza - autorka pracy „Historia Spółdzielni Nauczania Świeckiego”. Jak podkreśla najgłośniejsza polska propagatorka technik Freineta - Halina Scmcnowicz, na początku lat dwudziestych XX w. Frcincl nic znał jeszcze teorii pedagogicznej. Kontakt z. nią nastąpił dopiero wówczas, gdy przygotowywał się do egzaminów na inspektora szkół podstawowych. Przedmiotem jego zainteresowań studyjnych stały się wówczas dominujące - ewolucjonizm Spencera, psychologia Jamesa i Wundta. pedagogika Claparcdc’a i Fcrrierc'a.

Jak sam podkreślał, najbliższa była mu twórczość pedagogiczna J. H. Pesta-lozzicgo. Zapewne w grę wchodziła także, tak charakterystyczna dla Freineta i Pestalozziego, orientacja na te warstwy społeczne, których edukacja ze względu na środowisko i biedę była utrudniona lub wręcz, niemożliwa. Obu więc łączy wielka, niemal niespotykana, wrażliwość na niedolę ludu. Różnił ich jednak sposób uzasadnienia własnej koncepcji.

Kontakt z teorią pedagogiczną szybko został przez Freineta nawiązany. W roku 1923 zapoznał się ze szkolnictwem w Niemczech, m.in. ze szkołami alternatywnymi w Altonie zorganizowanymi przez Ił. Lietza oraz z jednym z centrów nowej eksperymentalnej pedagogiki, jakim był Hamburg. W następnym roku uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Ligi Nowego Wychowania