Screenshot 07 11 15 ,H2

w Montreux. Na forum kierowanym przez luminarzy ówczesnej nauki Freinet z wielką uwagą słuchał wystąpień Claparede’a, Ferriere’a i Boveta. Pedagodzy ci reprezentowali nurt pedagogiki naturalistycznej i ta orientacja stała się także bliska Frcinetowi, który - na co zwrócił uwagę A. Lewin - nic jest prostym kontynuatorem ich naturalizmu¹. Tym, co pociągało Freineta w poglądach Fcrrićrc'a. była myśl o potrzebie komplementamości edukacji i cywilizacji, a w związku z tym

0    potrzebie wyrobienia w młodym pokoleniu trzech elementarnych wartości, za które obaj uważali krytycyzm, inicjatywę społeczną i autentyczną solidarność opartą na koegzystencji i współdziałaniu.

Idee te stawiały Freineta w szeregu pisarzy pedagogicznych zwalczających szkołę tradycyjną. Od połowy lat dwudziestych XX w., a więc w okresie szczytowego rozwoju Nowego Wychowania, Frcinct zaczynał posługiwać się własną, zgodną z duchem Nowego Wychowania, metodą, która przyniosła mu uznanie i nie utraciła swej żywotności mimo upływu długiego czasu.

Freinet, podobnie jak część pedagogów europejskich i amerykańskich (np. J. Dewcy), żywo interesował się dorobkiem pedagogiki sowieckiej, czego owocem był jego udział w 1925 r. w pierwszej delegacji Zachodu do Związku Radzieckiego, gdzie spotkał się z N. Krupską, żoną Lenina i zarazem współtwórczynią systemu oświaty w porewolucyjnej Rosji. Od 1926 r., czyli od wydania broszury poświęconej jednej z opracowanych przez niego technik - Drukarnia w szkole - rozpoczął tworzenie ruchu pedagogicznego Nowoczesnej Szkoły Francuskiej. Efektem podjętych działań było powstanie w 1927 r. Spółdzielni Nauczania Świeckiego, która była de facto organizacją związkową nauczycieli oraz centrum wydawniczym, na które składały się: Instytut Wydawniczy i Wytwórnia Nowoczesnych Pomocy Naukowych. W tym samym roku Freinet doprowadził do I Kongresu Nowoczesnej Szkoły Francuskiej, który odbył się w Tours. W ciągu 20 lat liczba uczestników wzrosła 30-krotnie, co świadczy o niezwykłej dynamice i popularności tego ruchu we Francji i poza jej granicami.

Rok 1929 przyniósł nowe zmiany. Z powodu trudności materialnych Freinet przeniósł się wraz z żoną do Vcncc, gdzie zarówno władze administracyjne, jak

1    kler niechętnie odnosiły się do świeckości jego szkoły, skutkiem czego został przeniesiony na emeryturę. Podjął wówczas współpracę z noblistą Romaincm Rollandem i w 1935 r. powstał Front Obrony Praw Dziecka. Wkrótce jednak, w latach 1934-1935, wybudował i założył własną, prywatną, eksperymentalną szkołę w Vence, która stała się centrum ruchu Nowoczesnej Szkoły Francuskiej. W latach 1936-1937 w każdym departamencie Francji były już delegatury propagujące jego koncepcję pedagogiczną. Ten dynamiczny rozwój przerwał wybuch II wojny światowej i osadzenie Freineta w obozie koncentracyjnym (HI. 1940—X. 1941). W tych nieludzkich warunkach napisał jednak dwie książki: