Jak zapewne wiesz, drogi Czytelniku, ludzie większość informacji przekazują sobie w sposób niewerbalny, czyli za pośrednictwem gestów, mimiki, ale również ubioru czy uroku osobistego. Niestety, w pracach pisemnych skazani jesteśmy wyłącznie na tekst. Przejdę od razu do rzeczy: estetyka pracy (którą nazwałem w tej książeczce „przejrzystością”) jest pisemnym odpowiednikiem owych informacji niewerbalnych, które w życiu codziennym pozwalają na szybkie zdobycie sympatii rozmówcy. Wrażenie, jakie zrobimy uporządkowaniem pozamerytorycznym pracy, może pozwolić na uzyskanie lepszej oceny!
Standardem jest krój czcionki o nazwie Times New Roman, obecny w starszych wersjach oprogramowania Microsoft Office. Obecnie Microsoft forsuje czcionkę Calibri, do której nikt z reguły nie ma pretensji, ale niektórym z przyzwyczajenia bardziej może odpowiadać lektura pracy wydrukowanej starszą czcionką - ma ona pewną zaletę (patrz hasło: Strona tekstu).
Standardowa wielkość to 12 pkt. Jest to sprawa dosyć istotna dla osoby sprawdzającej wiele prac w krótkim czasie. Należy zadbać o jej komfort pracy, bowiem mniej zmęczony profesor bardziej skłonny jest do stawiania pozytywnych ocen. Czcionka nie może być zbyt mała. Nie powinna również być za duża, aby nie było podejrzeń
o sztuczne zawyżanie objętości pracy. Nagłówki (np. tytuły r : działów) mogą mieć rozmiar 14 pkt., zaś przypisy to z reguły 6 piet.
Prace naukowe, jak również pierwodruki tekstów wysytan) eh do wydawnictw, powinno się drukować z interlinią róv uą 1.5 wiersza. Taka przestrzeń między wierszami tekstu bardzo ułatwia lekturę, a ponadto pozwala sprawdzającemu pracę na swobodne zaznaczanie swoich uwag.
Tutaj dochodzimy do podsumowania trzech ostatnich punktów. Otóż zastosowanie kroju czcionki Times New Roman w wielkości 12 pkt. oraz interlinii 1.5 wiersza pozwala na orientacyjną, lecz w praktyce zaskakująco skuteczną, ocenę objętości tekstu - na stronie A4 takiego wydruku znajduje się około 1800 znaków, co dokładnie odpowi id: tzw. stronie standardowej (używanej np. przy rozliczeniach za pisć tO tekstów do czasopism albo tłumaczeń z języków obcych).
Numeruje się wszystkie strony pracy jedną ciągłą numeracją Numeru nie zaznacza się na stronie tytułowej. Następna sinn: (pierwsza strona tekstu) powinna zostać oznaczona cyfrą 2, kolt jut cyframi następnymi. Najlepszym miejscem na numer strony jest prawy róg stopki dokumentu, chociaż może być to również środek stopki.
Wzór strony tytułowej przedstawiam na następnej stronie. Należ) dokładnie sprawdzić strukturę uczelni. W przypadku strony tytułowe; po tytule pracy nie stawia się kropki. Nie można pomylić się przy