011401

191

190

191

190

Pęcherze i rany oparzelinowe.

i

wy-

pragnienie,

serca, do-

Omdlenie spowodować może przestrach, boleść,

głód,

słabość

Uważać przy tern należy, aby nie rwać, ani nie ciągnąć ubrania, gdyż w ten sposób można zedrzeć pęcherze.

Pęcherze oparzelinowe, gdy są zbyt duże i pełne, przekłówa się czystą igłą lub szpilką, aby ciecz z nich wypłynęła.

Gdy nieszczęśliwy ma silne pragnienie, wtedy daje mu się ciepłe napoje, np. herbatę, gdyż po oparzeniu; zmniejsza się ciepłota ciała.

Celem zmniejszenia i zła- j godzenia gwałtownych bólów | używa się środków takich, które miejsca oparzone chronią przed wpływem powie- i trza, nie dopuszczają do gni- I cia, i łagodzą boleści. Środkami takimi są maście na oparzenie, proszki, oliwa, skroba- ; ne ziemniaki surowe, mąka, śmietana, olej zmieszany z wo- ] dą wapienną. Nadto dobrze jest, gdy się na te środki położy wilgotne płótno, i przymocuje je taśmą.    1

Przy ciężkich opaleniach i oparzeniach są nieszczę- j śliwcy zazwyczaj bardzo spokojnymi, odczuwają boleści | mało, mają wielkie jmagnienie do wody, i wzdychają j wiele, co może być oznaką blizkiej śmierci.

Przy popaleniu żrącymi kwasami, oblewa się nieszczęśliwego najpierw zimną wodą, podobnie jak przy oparzeniach, poczem robi się mokre okłady, i przykłada na miejsca wyżarte.

(Więcej szczegółów o popieczeniach znajdziesz w części siódmej w ustępie o sparzeniach).

Omdlenie,

czerpanie, utrata wielkiej ilości krwi, silne sznurowanie, trucizny, legliwości mózgu itd.

Ponieważ trudno jest rozpoznać przyczynę, dlaczego ktoś zemdlał i stracił przytomność, dlatego trzeba wezwać lekarza do pomocy. Zanim przybędzie, zastosować należy następujące środki ratunku. Omdlałego kładzie się równo, rozpina i rozwiązuje się wszystkie części ubrania, które ściskają ciało; więc kołnierz, krawatkę, guziki od koszuli, gorset, pas, spódnicę itd., aby powstrzymane krążenie krwi, odzyskało swobodę. Następnie starać się trzeba o świeże powietrze, i ułożenie chorego w spokoju. W tym celu kładzie się go na wznak; jeżeli twarz jest blada, wtedy głowę układa się nizko; jeżeli twarz rumiana, czerwona, głowę podnieść wyżej. Gdy pacjent wymiotuje, przechyla się głowę na bok, aby oddech miał swobodę. Na głowę kłaść zimne okłady i często odmieniać; nogi od pięt do kolan obwi-jać w szmaty maczane w gorącej wodzie. Jeżeli spostrzeżemy, że chory nie oddycha, wtedy zastosować trzeba sztuczne oddechanie. Czy chory oddycha, przekonujemy się, trzymając przed nosem i ustami puszek z pióra, lusterko, lub kawałek szkła, na którem osiada para.

Często epilepsja i padaczka przyczyną są omdlenia i utraty przytomności. W tym wypadku ciało i członki wykonywają konwulsyjne ruchy, twarz się wykrzywia, z ust toczy się piana, a zęby nieraz ściskają język. Wobec takiego napadu kurczowego nic uczynić nie można, trzeba tylko ułożyć chorego w spokoju i uważać, aby nie stało mu się nic złego. Pod głowę daj mu miękką poduszkę, i czekaj przy nim, aż atak przeminie. Nie można pod żadnym warunkiem starać się powstrzymywać kurczowych ruchów, ani roztwierać zaciśniętych pięści, gdyż przez to wzmagają się kurcze jeszcze więcej.

Udar słoneczny.

Jestto niebezpieczny rodzaj utraty przytomności, jaki przydarza się w czasie silnych upałów, gdy człowiek fizycznie jest umęczony i utrudzony. Najczęściej wypadki takie zdarzają się podczas forsownych marszów wojskowych. Chory czuje najpierw wielkie pra-