0001701

33

brata męża swego. Tern więcej jeszcze ceniła sobie jego towarzystwo, im bliższą czuła się rozwiązania, W czasie oczekiwanej słabości postanowiła hrabina pozostać na wsi i dla tego w towarzystwie doktora Gilberta wyjechała do wili w Compiegne.

* *

*

Od tego czasu minęło kilka tygodni.

Właśnie wybiła godzina dziewiąta. W pałacu na ulicy Sesanciere służący Honoryusz układał rachunki domowe w swoim pokoju na pierwszym piętrze.

Na ulicy panowała cisza, jakby w jakiem ma. łem prowincyonalnem miasteczku. Nagle usłyszano turkot nadjeżdżającego powozu. Turkot ustał przed bramą pałacu. Na odgłos dzwonka otworzono bramę, szybkie kroki dały się słyszeć na podwórzu.

—    Któż o tak późnej godziuie może przychodzić, kiedy nikogo nie ma w domu, myślał w duchu kamerdyner, schodząc na dół.

—    To pan hrabia! — odezwał się odźwierny.

—    A to pan hrabia! — zawołał Honoryusz ze zdziwieniem.

—    Ah! rzekł gospodarz domu, nie oczekiwane mnie, jak widzę...

—    Istotnie! — odpowiedział służący — Jeste-śmy szczęśliwi, widząc pana hrabiego, ale myśleliśmy, że pan hrabia znajduje się Da drugim końcu świata i powróci dopiero za jakie dwa lub trzy mie-siące.

—    Tak też miało być w istocie. Nagle postanowiłem powrócić... Gdzie mój brat ?

3