0004901

84

„Idź, ludu mój, tonijdź do komór swoich“ („zamknij drzwi za sobą, skryj się na mały czas, aż przeminie zagniewanie'); a gdy widział resztę ludzi z miasta, mówił do nich: namiestnik przybył do miasta, teraz będzie zarzynał ojca W obecności syna a syna w obecności ojca. Tedy pokryli się. Gdy tamten (t. j. namiestnik) przybył, mówił do niego: Z k°góż miałem (podatkO ściągać?!'' (Sanhedryn 25 b).

Widzimy więc wyraźnie, jak żydzi wyobrażają sobie „nienagannego" poborcę podatków. To nam tłomaczy, że rozmaite narody bały się dopuszczać żydów do urzędów.

XII. SZANTAŻ. TERORYZOWANIE TYCH, KTÓRZY SIĘ ZWRACAJĄ PO WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI. JAK OSZUKIWAĆ SĄDY KRAJOWE, A GOJÓW W SADACH ŻYDOWSKICH.

i) Za zwrócenie się do sądu nieżydowskiego grozi klątwa.

Niewolno sądzić się w sądzie nieżydowskim i w nieżydowskich instancjach. Zakaz ten nie traci siły nawet w wypadkach, kiedy prawo nieżydowskie to samo mówi, co żydowskie, oraz gdyby obie strony życzyły sobie zwrócić się do sądu nieżydowskiego. Kto naruszy ten zakaz, jest złoczyńcą. Postępek taki równa się bluźnierstwu, znieważeniu i podniesieniu ręki na cały Zakon Mojżesza, pokój z nim! Sąd żydowski jest mocen nałożyć na niego niduj i cherem i nie zdejmować z niego tak długo, aż uwolni swego przeciwnika z rąk władzy nieży-dowskiej ( Choszen Hamiszpat § 26 ar. I).

„Niduj“ jest łagodniejszą formą a „cherem" najcięższą formą klątwy. Kogo obarcza „niduj", winien w ciągu 30 dni ukorzyć się, inaczej popada pod „cherem" i zostaje wyłączony z całego Izraela. Uważa się go jak zapowietrzonego (p. Braf-man, Kniga kahała, str. XXX i nast.).

2)    Grozi miano zdrajcy temu, kto zwrócił się do sądu nieżydowskiego.

Jeżeli jeden żyd zwróci się przeciw drugiemu do władzy nieży-dowskjej i złoży u niej przedmiot sporu, pozostaje tak długo pod klątwą, dopóki owej rzeczy nie wydostanie i sprawy nie odda']pod rozstrzygnię-sie sądu żydowskiego. Wedle niektórych rabinów jest zdrajcą, a zwła-czcza Wtedy, gdy przedtym\otrzymał ostrzeżenie od sądu żydowskiego, aby się do sądu nieżydowskiego nie zwracał (Choszen Hamiszpat

§ 388).

Wiemy już, że zdrajcę żydowskiego czekajśmierć skrytobójcza (p. I. Morderstwo p. 5, 6, 7).

3)    Żyd nie może świadczyć przeciw żydowi na rzecz goja.

Jeżeli nieżyd żąda od żyda, by świadczył przeciw żydowi W sądzie, gdyż winien mu pewną sumę (chodzi o sąd nieżydowski, W którym na podstawie zeznania jednego świadka trzeba płacić) i żyd mógłby świadczyć sprawiedliwie, nie wolno ma tego czynić (Choszen Hamiszpat § 28 art. 3). Ale jeżeli żyd żąda]od żyda, by w takiej sprawie świadczył przeciwko nieżydow], to może (art. 4).

Kahały i sądy żydowskie wydawały podobne uchwały i groziły opornemu żydowi, że wyegzekwują z niego wszystkie straty, które poniesie druga strona: „Jeżeli żyd zwrócił się ze swą pretensją przeciw innemu żydowi do sądu nieżydowskiego, to zmusza się go cheremem, by szedł do sądu żydowskiego. Przytym posyła mu się uprzednio ostrzeżenie, że kahał i sąd żydowski bezwarunkowo wyegzekwują z niego wszystkie straty i koszty, które poniesie druga strona, a prócz kosztów i strat za naruszenie cheremu podlega zapłaceniu kary wedle ustawy, zabezpieczającej prawa sądu żydowskiego. Żydowi zakazuje się świadczyć na korzyść odstępcy, który sprawę swoją wniósł do sądu nieżydowskiego; natomiast każdy żyd obowiązany jest świadczyć na korzyść strony przeciwnej, jeżeli coś wie“ (p. Brafman, Kniga kahała, str. 86).