0005201

Takiemu człeku, co się w rozkoszy urodzi, Wszelką przygodę znosić z ciężkością przychodzi.

POWIEŚĆ VIII.

Hurmuz Tadzdar, jeden król, Nusirewanów syn był. Tego po śmierci jego ojca pytano:

— „Coś złego ujrzał u wezerów ojca swego, żeś ich do więzienia posądzać kazał?”

Powiedział:

—„Nic takiegom nie upatrywał, tyłkom to dobrze zrozumiewał, że srogość moja w sercach ich tak się dobrze wkorzeniła była, że na moje obietnice i przysięgi względu nie mając, mnie nie ufali. Bałem się tedy, aby o swoje skórę się bojąc, na moje się zdrowie nie zmówili i o zdrowiu mojem nie pomyślili. Słyszałem też od mądrych, co powiedzieli:

„Masz-li rozum i chcesz żyć na świecie bezpiecznie, Bojącego się ciebie bój się też koniecznie.

Wiesz, że kot zmordowany, choć już dokonywa, Częstokroć lampartowi oczy wydrapywa,

I wąż rad pasterzowi w nogę żądło wpoi,

Nie przez co, jedno że się o głowę swą boi.”

POWIEŚĆ IX.

Jeden z królów arabskich w starości na śmierć chorzał, tak, iż też już w żywocie swoim zwątpił.