0005801

SIO WIDMA

•czterokrotne. Błysnęło światło magnezjowe. Zdjęcie było zrobione. Nastąpiło bezzwłocznie wywołanie kliszy, na której za Bogumiłem wystąpiła wielka postać Turka w turbanie i opończy, z wąsami i brodą, z oczami zaświatowemi. Niestety zostawiliśmy kliszę w mieszkaniu medjum. Toteż stało się nieszczę-

Wiz. 12. Zdjęcie fotograficzne zjawy z dnia 1 5 czerwca 1920 roku przed północą. Klisza została następnie przez nieznaną rękę podrapana.

ście. Bogumił nie był całkowicie zadowolony ze składu osobistego uczestników. Po naszym odejściu jakaś nieznana ręka pięcioma paznokciami przeciągnęła dwukrotnie po kliszy, robiąc szramy (Wiz. 12). Powinniśmy byli wziąć kliszę ze sobą i skorzystać z ostrzeżenia Ochorowicza, który pisze, że gdy w jego mieszkaniu nocowało medjum, jakaś siła zniszczyła odciski na glinie, otrzymane świeżo na odbytym seansie (Zjawiska medju-miczne II, 317). Ale właśnie ta klisza podrapana jest tak charakterystyczna, że ją tu dajemy. Materjalizacja należy mimo to do najświetniejszych w albumach fotografji zjaw wszystkich ba-daczów. Daremnie policja stołecznej Warszawy szukałaby tego Turka. Bogumił mówił nam potem, iż starał się specjalnie o to,

Wiz. 13. Zdjęcie fotograficzne zjawy z dnia 25 grudnia 1919 roku. Pod zasłoną zarysowane kształty postaci ludzkiej.

by zjawa miała twarz. Dokonał tego wysiłkiem swej woli i wyobraźni. Albowiem innym razem wystąpiła na kliszy wprawdzie dość dokładnie zarysowana postać ludzka, ale czemś całkowicie przysłonięta (Wiz. 13).

Na seansach z Bogumiłem nigdy nie kładzie się w pobliżu welonu czy prześcieradła. To więc, co widzimy na kliszy, jest teleplasmą.