0005801

Op. ( 78 > Op.

tek od razu przypisywali diabłu. I. Heg. Cap. 16.

OPHAZ. Złoto. Kraina, z klórćj pochodziło złoto najprzedniejsze. Jr-gentum imolulum de Tharsis, affer-tur, et aururn de Ophaz. Canticor. Cap. 5. Jerem. Cap. 10. Jest rzeczą podobną do wiary, że złoto z Phaz, z Ophaz i z Ophir jest jedno i tożsamo.

OPHEL. Wieia. Był w Jerozolimie mur i wieża, które miały to nazwisko. Jachim król Judy, wystawił różne budowle na. murze Ophel. In rnuro Ophel multa construxit. Nati-nei tak zwani z żydowskiego narodu, którzy powrócili z niewoli, przemieszkiwali w Ophel. Zkąd wnosić sobie można, iż ten mur i ta wieża były w blizkości kościoła, ponieważ Natinei powinni byli znajdować się przy samym kościele, dla pełnienia każdej godziny usług należących do nich. II. Pa-ralip. Cap. 33. Ił. Esdr. Cap. 3.

OPHER. Proch. Drugi syn Madia-na a wnuk Abrahama i Ccturyi, nic niewiadomo pewnego o miejscu jego przemieszkiwania. Niektórzy twierdzą, iż on zaludnił wyspę Urphi na morzu czerwonem i miasto Opba w kraju Di-arbeka. Inni zaś mówią, iż zdobył Libiją i nadał jej nazwisko Afryki. — Było też i miasto tegoż imienia w Judei , które zdaje się być to samo co Ophera pośród pokolenia Benjamina. Genes. Cap. 25. Josue. Cap. 18.

OPHI. Zmordowany. Imię własne człowieka, z miasta Nelophat, o któ-rem mówi Jcremissz. Cap. 40.

OPHIM. Łóżko, czyli Upham. Syn Benjamina, od którego pochodzi znaczna familia Benjamitów. Genes. C. 46.

OPHIOMAK. Rodzaj szarańczy tak nazwanej, iż się zwykła bić z wężami, wolno było żydom jeść ją. Le~ vilic. Cap. 11.

OPHIR. Tkliwy. Syn Jektana, a wnuk Ebera. Pismo mówi, że mieszkania synów Jektan rozciągało się ad Messan aż do Sephar góry wschodu. Messa zdaje się być góra Masia w Mezopotamii, a że góra Sephar oznacza krainę Sepharoaim : która dzieliła Me-dią od Kolchildy. Pismo nic nie wspomina o prowincyi zaludnionej od Ophi-ra pomiędzy Messą i Sephar. Ale nie można wątpić że on nadał imię krajowi nazwanemu Ophir. Genes. Cap. 10.

OPHIR. Wsławiony kraj w Piśmie, o którym słuszne domniemanie, iż był zaludniony od Ophira syna Jektana, ale różne są zdania co do położenia miejsca na którem się znajduje. Pismo nas naucza, że floty, które płynęły do Ophir, wyprawiane były na morzu Czerwonem w porcie Asion - gaber i strawiły trzy lata na podroży, przywożąc z sobą złoto, srebro, zęby słoniowe, małpy, pawiów, papugi i wszelkiego rodzaju drogie kamienie , drzewa pachnące i heban. Ztąd wnosić by wypadało, że ziemia Ophir wydawała wszystkie te rzeczy. Ale podróżujący udając się na odkrycie i wynalezienie takowego kraju, przedsiębrali różne drogi, i podzielili się na różne zdania. Niektórzy szuka- • jąc kraju Ophir w Afryce, utrzymują, iż jest Malinda , albo Sofala, nad brzegami Zangyebaru, i takie jest, zdanie Wozytisza, który utrzymuje, że flota Salomona wychodziła z portu Asion-gaber, a opuszczając morze Czer-nonę wchodziła na śródziemne przez kanał, który łączył te dwa morza, i że przechodząc około Sterty Dobrej Nadzieje, przypływała do Sofala, gdzie mogła znaleźć coby naładować można w obfitości. Inni zaś, którzy umieszczają Ophir w Ameryce , twierdzą, iż to jest wyspa Hiszpańska, czyli ś. Dominika, na wnijściu do cieśniny Mężyku, i to było mniemanie Krzy-stofa Kolumba, który pierwszy pomiędzy wszystkiemi odkrywszy tę wyspę, zwykł był mawiać, że on wynalazł Ophir Salomona. Ci którzy utrzymują to zdanie, mówią że flota wypływająca z Asion-gaber, wchodziła na morze Indyjskie, przechodziła około wysp przez cieśninę Bagenii, udawała się ku Maladze i Sumatrze, a potem przeszedłszy przez Madagaskar i około Sterty Dobrej Nadziei, mijała Brązy ią, zkąd potem przypływała do wyspy św. Dominika. Owi którzy twierdzą, iż Ophir jest w Azyi, nadają to imię miejscu zwanemu Cher-sonesus Auri, znanemu dziś pod nazwiskiem Malaki, w dawnej Taprobanie, teraz zwanej wyspie Cejlan, i w królestwach Siam, Pegu, i Bengali. Au-torowic tego ostatniego zdania zasadza ją się na uwadze, że murzyni po wszystkie czasy prowadzili wielki handel przez morze z Indyanami, i że się znajdują w tym kraju wszystkie rzeczy, któremi naładowane statki Salomona powracały, i że podróż mogła odbywać się przez trzy lata, ponieważ statki odchodząc z morza Czerwonego, przechodziły przez Arabią, Persyą t Mogoł, potem krążyły około pół wysptt, ze strony odnogi Ben.

gali i zabierały dyamenty w Goikon dzie, szły także dla nabrania złota i rubinów do Pegn , ztamtąd do Sumatry, zkąd odprawiały podróż wzdłuz Chersonesu dla dostania przedniego złota do Siamu, gdzie znajdowali zęby słoniowe. Przestajemy na przełożeniu tu wspomnionych zdań, jako powszechniej przyjętych, lubo i ztycłi każde, nie jest bez swoich trudności, wszelako ostatnie zdają się być dowo-dniejsze. 3. Reg. Cap. 9.

OPHNI, i Phinees. Synowie najwyższego kapłana Hełego, których pismo nazywa ludźmi przewrotnemi i ze-psutemi, synami Beliala, którzy tylko mieli za ustawę swe żądze , nie mieli żadnego wyobrażenia swych obowiązków, którzy uważali swój urząd jak za jedyny środek do zadosyć uczynienia swera niesprawiedliwem żądaniom, i swemu nienasyconemu łakomstwu. Gdy ludzie przychodzili dla czynienia ofiary, oni brali sobie z niej, eo im się podobało, nie przestając na tej części, którą prawo przeznaczyło kapłanom, to jest piersi i łopatki z o-fiarowanycli bydląt Hostiae pacijicae, brali oni część pierwej, nim to co się należało ofiarować, było spalone na ołtarzu, przeciw przykazaniu prawa. Nakoniec brali mięso surowe, by je potem gotowano takim sposobem, jak im podobało się dogadzając swemu gustowi, nie jak zwyczajem było, by je brali już ugotowane. Grzech synów Hełego był nader ciężkim przed Bogiem, ponieważ oni lżyli i deptali podług wyrazu Ducha Świętego: dary które Bóg rozkazał, ażeby mu najprzy-zwoiciej ofiarowane były w kościele