0006201

39

i

;

\

Za lekarstwo wziął sobie umknąć w cudzą stronę, Porzuciwszy zgłodniałe dzieci swe i żonę!

„A tak gdyby łaska twoja była za mną się przyczynić, a staranie uczyniwszy mnie zalecić, abym mógł jaki urząd mieć, wszak wiesz, że umiem dobrze rachować, — do ostatniego wieku mego jabym za cię Boga modląc tobie oddziaływał.”

Rzekłem mu:

—„Służba królewska ma w sobie dwie rzeczy: nadzieję bogactwa i bojaźń śmierci; a to jest przeciw rozumowi, dla bogactwa na bojaźń śmierci przyzwalać.

„Ten, co kramu, winnice nie ma, ani domu,

Pewnie nie winien płacić haradzu nikomu.

Ty się rozmyśl czego chcesz; bo już ludzi siła Nieporządna urzędów chciwość nagubiła.”

On zaś na to:

— „Ta twoja mowa nie jest po mnie, aniś mi tak odpowiedział, jakem sobie życzył. Czyś nie słychał, że kto sprawiedliwie szafuje, tego przy liczbie nikt _ nie szacuje? Więc starzy powiedają: „Czworo jest „co się czworga boi: rozbójnik króla, złodziej stróża, pijanica szpiega, wszetecznica subaszego.” Lecz „kto się w czem nie czuje, tego nikt nie winuje.”

,,Ostrożnie-ć a po łekku postępować trzeba,

Pragniesz-li, abyś przyszedł za czasem do chleba,

A nieprzyjaciel nie miał do ciebie przyczyny I nie cieszył się z żadnej życia twego winy.

4