02301

Czatować — Częstować

Czatować.

Czatuje (na kogo) jak djabeł na grze-szu a dusze. — Brz.

t    i

Por. u Adal. N. 1.

Czcić.

Czcili sio do upadla. Paweł za zdrowie

Piotra, Piotr za zdrowie Pawła. — Brz.

z Oss.

Spili sio.

Czekać.

1.    Czekać na eo do sądnego dnia. —

t    o

Bez nadziei doczekania sie.

V

2.    Czeka jak zmiłowania Hożego. —

8. Czekam jak dusznego zbawienia. —

...jak zbawienia duszy. — Tenże.

Por. u Adal. N. 9.

4. Napisano u białego lwa, nie ezekaja z obiadem na jednego dwa. — Br z.

Niez.

Niez.

Niez.

Najprawdopodobniej był taki napis w którejś z lwowskich jadalni, noszącej godło „białego lvva“.

Por. u Adal. N. 28.

5. Nie czeka aż sie dopiecze. — Knap. Ad. 563.

in iccicrpiiwy.

Por. u Adal. „Bako my “ N. 24.

Czeladź.

Cze lad ke powaga a rozumem lepiej sporządzisz, niżeli postrachem. — J. Bocz. Or. poi. 304.

Czepek.

1.    Bez czepka, prędsza bywa zwada niż bie

siada.— Z ar. 35.

T. j. gdy przy biesiadzie sami mężczyźni bez kobiet.

2.    Do czepca on, nie do czapki. — Br z.

z Oss.

3.    Maż będzie ją kochał, bo ładnie jej w cze-

peczku. — Niez.

Czepiać się.

1.    Czepiać się kogo rękami i nogami. — Niez.

2.    Czepił się go, jak pijany płetu. —

3.    Czepił się, go, jak rzep kożucha. —

Czerwony złoty.

Jak czerwony złoty, mały a ważny. — Br z.

Czesać.

I czesz, i strzeż, i jeszcze zapłać komu, że weźmie biede z domu. — Br z.

i/

O córkach na wydaniu.

Cześć.

1.    Cześć, bogactwo, sława, zwiędnie to jak

trawa. — Br z. z Kanc. Gd.

2.    Ni czci, ni wiary, ni podkówek u bu

tów. — Br z.

Niez

Por. u Adal. N. 7.

Częstować.

Częstować nie chcącego, pytać jeżdżącego o wyjazd, dwom jednego ba-

mować — głupiego. —

z Żabcz.

Wyraz domyślny: dowodzi.

tc. 4. 212.

Człowiek.

1.    Bądź wpierw człowiekiem, nim się sta

niesz sekciarzem, człowiekiem, nim obywatelem, człowiekiem, nim bohaterem. — Skar. roz. 31. z L. Siem.

2.    Bogatszym człowiek dobry, chociaż że

brze, niż zły, co z srebra pije i jada na srebrze. — Weq. Skar. 18. z Wac. Fot.

3.    Bóg człeka z gliny stworzył, piszą histo-

rye, jakoż on nie rozmoknie, gdy usta-wnie pije? — W. Koch. Fr. I 18.

4.    Być trudno bez ludzi. — A. M. Fre. 94.

Por. u Adal. N. J8.

5.    Co człowiek, to zdanie. — Niez.z Dowhal.

Bac. Quod homines, tot sententiae. — Tenże.

G. Człek bez cnoty — z marmuru kamień pozłocisty, chociaż się pstrzy po wierzchu, wewnątrz błazen czysty. — Weg. Skar. 188. z J. Koch.

7.    Człowiek chytra sztuczka. — Brz.

8.    Człowiek fałszywy byłby straszny, gdyby

mu tylko wierzono. — A. Fre. 11. 256.

9.    Człowiek jak orzech włoski ma trzy łu

piny i jedno ziarnko: fałsz, złość, chciwość i swoje ja. — A. Fre. 11. 238.

10.    Człowiek nie jest stworzony na łzy i śmie

ciły, ale dla dobra bliźnich swoich, ludzi. — Skar. roz. 19. z Ad. Mick.

11.    Człowiek nie sam sobie kwoli żyć ma,

ale kwoli ojczyźnie swej, i kwoli bliźniemu. — Brz. z Gostk.

12.    Człowiek wtenczas nie jest człowiekiem,

gdy jest okrutny. — Żar. 162.

13.    Człowiek z suknią wytartą daleko nie

zajdzie, a człowiek z wytartem czołem prawie wszędzie. — Żól. Mom. 21.

14.    Człowiek zawiedzie w kaweean niedźwie

dzie. — Brz. z Mon. War.

15.    Człowiek z przyrodzenia jest żeński. —

Fctr. Et. 54.

T. j. do pożyciu z żona.

16.    Do ludzi po rozum — do matki po ko

szulę.

17.    Dobrych ludzi i dobrego w ina, nie do

chodzi sie rodzina.

Br

z.

18.    Dopiero po śmierci człowieka, można osą

dzić, czy był mądry, czy był głupi. — A. Fre. 1 i. 245.

19.    Drugi człowiek gorszy od trzeciego. —

Żart.

20.    Dwóch ludzi w sobie zawieramy: czło-

wieka przyrodzonego i kunsztow nego. — Brz. z Z ab.

21.    I mnie ludzie znają. — Niez. z Bowhal.

Bac. Nam et nobis absunt cni. — Tamże.

22.    Jak nenia ludej to i pop czełowiek. —

Sanoc.

23.    Jeżeli się świat psuje, wiedzieć chcecie?

świat ten co dawmo, ludzie źli na święcie. — W. Koch. Fr. 26.