0929DRUK00001754

42

ROZDZIAŁ I, UST. 10. SPÓŁRZI D^E POZYCYJNE

.Jest więc także, zgodnie z (jljf),

p —p₀ = PQ" sec q₀ = l sin ^ Sec q₀.

Gdy trójkąt PQQ" uważamy za plaski, to płaszczyzna, w której on przypada, jest styćzna do powierzchni kuli w punkcie P. Obierzmy w tej płaszczyźnie układ spólrzędnych prostokątny oh, którego początkiem jest- punkt. P; osią a?-ów niech będzie styczna do małego kola PQ" na ryc. 10, a osią y-ów styczna do kola PC na tejże ryto, i niechaj kierunki dodatnie na tjych osiach odpowiadają kierunkowi wzrostu kątów p i q.

P'

Rycina 11.

Spólrzędne prostokątne punktu P, określonego przez odległość' PQ = 1 i kąt pozycyjny #PQ = L Ryt'. 12) w tym układzie są:

— x — l sin L, y = 1 cos L,

albo toż, gdy weźmiemy pod uwagę wzory (23'),

x = (p— policjo, y = y — 26    ■    •    •    • Tf⁴^

Gdy znane ’gą spólrzędne pozycyjne puukiii P w odniesieniu do jakiegoś danego układu sferycznego, to można też znaleźć spólrzędne pozv<V jne .tpgoż punktu w odniesieniu do każdego innsgó układu sferycznego, jeżeli jego położenie względem ukl ulu pierwotnego jest określone.

Niechaj będą spólrzędne punktów P i Q, jak poprzednio, w układzie sferycznym CAB odpowiednio p₀, q_n i p, q, a w in nym układzie sferycznym ZXY odpowiednio j/₀, q₀ i p, q. Kąt