0929DRUK00001713

501

ASTRONOMICZNA RACHUBA CZASU

Ze wzoru (276"') otrzymujemy

dli

dj

= I, -fi 2 1% (t

Si +

d72

W

To znaczy_; że prędkość'¹ zmiany kąta h, oprósz zmiany, proporcjonalnej do czasu, ulega także jeszcze wahaniom periodycznym. Skutkiem tego prawdziwa doba słoneczna o>₀, której długość określona jest przez wzór

“0

360°

*i +-2 h₂ (t ■— ® -j-

072’

At

je.st okresem, ulegającym zmianom wiekowym i periodycznym. W jakie h granicach zawarte są perjodyczne zmiany długości prawdziwi^ doby' słonecznej, zobaczymy później.

Okres czasu, w którym kąt r, wzrasta o 360°, nazywa się

cIt

dolni słoneczną średnią. Ze wzoru (278) wypływa —i = {>₁. Gdy więc przez o>„, oznaczymy średnią dobę słoneczną) to. jest

W tym wzorze ł>j jest spólczynnikiem, zależnym od składników j\, g_x, które ulegają nieznacznym zmianom w zależności od epoki; stąd też i wartość u_m zmienia się wraz z epoką. Ale zmiany t.e są tak małe, że w ciągu bąrdzo długich okresów czasu można okres w,„ praktycznie uważać za stały.

Wyznaczenie. długości doby średniej słonecznej wymaga tylko znajomości hj, a więc według wzorów (277) wartości tp, /). cp', f/i i 8,. Wartości te, jak zobaczymy, w istocie znane SSi z wielką dokładnością, wobec czego wyznaczenie (»_m nie przedstawia trudności zasadniczych.

Widzimy® że doba średnia słoneczna czyni zadość- tym warunkom, które wymienione były w ustępie 108, jako kęnieczne aby jakiś okres mógł być obrany za jednostkę czasu. Spełnia