0929DRUK00001725

513

ASTRONOMICZNA RACHUBA CZASU

Po wykonania rachunku znajdujemy w jednostkach śred-dnich słonecznych

M„ = 27'^,.32166Oo80^d — 0".00000038523 (t — t₀)

= T(^d V^l 43'" 1 P.453'— 0^S.033^8 (t— t_Q),    ^(aX'

M, = 27^.3215810882 — 0*00000041802 (t — t₀)

=    7* 43"' 406055 — 0^S.036§2(ł — t₀).    '^ay

Miesictcem anomatistycmyra nazywa się okres oz-a.su, w którym część nieperjodyczna wyrażenia średniej anomalji księżyca wzrasta o 360°. Oznaczmy przez Mą średnią anomalję księżyca, a przez lig długość punktu przyziemnego drogi księżyca,_ to jest

d/g = £_m — lig.

Gdy zaś przyjmiemy

lig =C l lg^H -)- (A, + §i) {t    I) + (h + ^j) (t + <L

to wynika

M_€ = £,«⁹ — Hg° + (ćpg + ?h —    — Q +

+    -    k₂) (t—t₀)²-\- q'.    (az)

We wzorze tym /, i Ł, oraz \ i h.,, są stałemi spólczyn-nikami, a przez q i q' oznaczony został ogól wyrazów perjo-dycznycli wyrażeń na lig i dfg. Z porównania wzoru (az) z wartością na dfg według drugiego ze wzorów (225) wynika

d/g⁰ = £,„° — lig⁰ =    296° T 6".30,    ll_c° = 334° 19' 28".29,

Tc + ⁷0 — A-i = 1717915.936".17, k, = 14643484".33, I_h — J_ą =    49".59,    *₂=    — 3f'.35f,

oraz średnia długość perigeum księżyca-

(tl_c),„ == 334° 19728".29 + 14648f>10".08 (t— t₀) — 36".24 (ł — t₀)\

" (291>

33

A stronom ja sferyczna