wszechne dziś użycie wyrobiło konieczność wymagania od koni pociągowych, dłuższych ruchów, regularniejszego składu i większej w muskułach energii.
b) Koń perszeroński wychowywany po równinach La Perche i po wybrzeżach małej Bretanii, jest koniem dziś bardzo poszukiwanym ałe pojawienie się jego do bardzo nie dawnych należy czasów. Rasa perszerońska zupełnie w zeszłem jeszcze stuleciu znaną nie była, okolice w których ją dziś wyrobiono, produkowały Bulonezaw przed laty. Ogólne poszukiwania lekkich koni pociągowych na tę wpłynęły przemianę, która dotąd jeszcze do ostatecznego nie doszła kresu. Perszerony podlegają ciągłemu doskonaleniu się i dają nadzieję, że z czasem jeszcze więcej nabędą lekkości i że wejdą powoli w poczet typów konia zdatnego do wszelkich użytków, w których rączość wchodzi coraz bardziej do rzędu niezbędnych kondycyi.
c) Koń normandzki. Stara Normandya jest od bardzo dawna prowincyą najpiękniej i najgłośniej repu-towaną ze swych koni. Nie trzeba jednak wyobrażać sobie, żeby konie tej krainy zawsze stale też same posiadały charaktery. Za czasów Cezara kiedy ten świata zakątek zupełnej dzikości na sobie nosił cechy, konie jego drobnemi i nicpokaźnemi były. Później kiedy za cesa-rzów cywilizacya rzymska w te nadmorskie wcisnęła się strony, kiedy się rolnictwo rozwinęło i kiedy głuche lasy żyznem ustąpiły miejsca niwom i obfitym łąkom bujną pokrytym roślinnością, koń stron tych samych zmienił zupełnie swoją powierzchowność i stał się wyrazem najwy-uzdańszej wybujałości masy mięsnej i kostnej wysoce