9152S8501

§ ^I25-

Koń włoski.

Włochy, którym świat był winien wskrzeszenie nauk i sztuk pięknych, były zarazem odrodzenia się sztuki je-zdeckiej ojczyzną.

Hud**¹’¹

*«v

W czasach tych Buondelmonti, Donati, Ubati, Ame- '£ R 5 dei i Medyceusze, szlachetni owi negocyanci w krqłóyv przedzierzgnięci sprowadzali z Syryi najpiękniejsze typy arabskie dla odświeżenia ras starej Italii; Medyceusze

uchodzili

za najzręczniejszych jeźdźców swego czasu£ a wśród nich Wawrzyniec szczególną jaśniał sławą; młós^NA*^ dzież Florencyi i całych Włoch zbiegała się na jego karuzele i uroczystości, w których rozwijał przepych prawdziwie królewski.

Dziś Włochy ciężkie przebywszy próby przeobrażenia się wewnętrznego, nie mogą się poszczycić jeszcze wielką zamożnością hippiczną i jedenaste ledwie zajmują pod tym względem w Europie miejsce. Całe królestwo wraz z państwem kościelnem posiada 835,000 koni po ¹75 głów na milę kwadratową; jeden koń na 27 mieszkańców.

Sława hippiczna Italii winna jest swój w uprzednich wiekach rozgłos wydoskonaleniu jazdy, które się na włoskim szczególnie rozwinęło półwyspie. Alboraqque, Fryderyk Grison, Cezar Fieschi, Aleksander Malatesta, Pista-dio i wielu innych pisarzy zostawili traktaty oświecające nas, do jakiego stopnia sztuka maneżu rozwiniętą we Włoszech została. Fryderyk Grison założył pierwszą akademią maneżową w Neapolu, a dwaj jego uczniowie przewieźli do Anglii naukę wysokiego jazdy kunsztu.

377