9152S4901

§ 75-

Koń czeikieski.

Czerkiesy słyną z zamiłowania swych koni, które także do wschodnich należą. Każdy książę łub większy ziemi posiadacz, szczyci się osobnym koni rodem, któremu osobliwsze przypisuje zalety. Dla uniknienia fałszów ściśle się tu obserwuje zwyczaj wypalania na udzie przyjętych znaków, stado cechujących. Do tej czynności taką Czer-kiesi radzi przywiązywać wartość, że ktoby się ośmielił przyłożyć piętno szlachectwa koniowi pospolitemu, życiem by to fałszerstwo przepłacił. Najbardziej u Czerkiesów ceniona rasa, była dawniej znana pod nazwą S p a 1 o k i należała do rodziny chana. Łagodność i siła były je głównemi zaletami, a podkowa była jej piętnem.

Później najbardziej cenionym na Kaukazie był ród koni panującego księcia, piętnowany literą H. Ludy Kaukazu uważają się za najlepszych jeźdźców, siodło ich składa się z lekkiego łęczka, pod łęczek złożony we czworo układa się wojłok, a na łęczek okrągła poduszka, długim przewiązana ryngortem.

Wszystkie rzemienie rzędu pokryte są okrąglemi guzikami ze srebra, czarną zdobnego emalią. Wędzidłem. Kaukazu jest zwyczajna prosta tręzla o dwóch wielkich obrączkach u boków.

W Gruzyi na dzień Śgo Jerzego, patrona prowincyi wielkie się po całym kraju odbywają igrzyska konne, na których niewiasty okazują się bez wualów w jedynym tym dniu roku zdejmowanych. Ideałem Czerkieskiego jeźdźca jest mieszkaniec Kabardy i Abchazyi.

Historya po w. konia. 16