94291301

FIZYOLOGIA UKŁADU KRWIONOŚNEGO 97

dzie się ponownie na pierwotnem miejscu i t. d. Jeżeli oznaczymy ilość obrotów w ciągu pewnego czasu, znamy zaś pojemność ampułek, to dzieląc ilość przeniesionej w ten sposób krwi przez czas, znajdziemy ilość przepływającej krwi w ciągu jednej sekundy.

Mimo swojej popularności, przyrząd ten tak ze stanowiska teoretycznego, jak i na podstawie doświadczeń, dokonanych w pracowni Ludwiga, okazuje się przyrządem bardzo wątpliwej war tości. Już sam ten fakt, że rurka, w której płynie krew, przedstawia kilka bardzo znacznych zgięć i kilka znacznych zmian w szerokości, musi działać bardzo ujemnie na ruch krwi, następnie, gdy ruch krwi w tętnicy przerywamy przed wstawieniem aparatu, różnica ciśnienia w dolnej i górnej części tętnicy będzie bardzo znaczna. Gdy więc po zdjęciu zacisków z tętnicy krew zaczyna płynąć przez aparat, szybkość jej w pierwszej chwili jest zupełnie inną w porównaniu do tej, która była przed przecięciem naczynia. Ażeby to źródło błędu usunąć, Ludwig urządzał jeszcze uboczne połączenie końca dolnego tętnicy z górnym za pomocą osobnej rureczki, znajdującej się w oprawie i wychodzącej od rurek, połączonych z kaniulkami, mającej kształt szpilki n. Ustawiwszy więc górną część aparatu nad dolną skośnie, tak, ażeby otwory w oprawie nie odpowiadały sobie, puszczamy nasamprzód krew przez rurkę uboczną, a dopiero po pewnym czasie ustawiamy aparat w ten sposób, jak opisaliśmy wyżej. Ta rureczka jednakże nie ratuje sytuacyi, przeciwnie ją pogarsza, ponieważ w niej, a następnie w dolnei oprawie bardzo szybko tworzy się skrzep, który dalsze badania uniemożliwia. Z powodu tej nienormalnej różnicy ciśnienia przy pierwszych obrotach, ampułki napełniają się o wiele szybciej, aniżeli w następnych, tak, że określić, która szybkość jest prawdziwą, zupełnie niepodobna, a tembardziej nie jest prawdziwą oznaczona tą metodą szybkość średnia. Prócz tych dwóch nieprzyjaznych warunków, istnieje tu dużo jeszcze innych ujemnych stron, z których może najważniejszą jest obecność oliwy. Krew wskutek nagłych zmian ciśnienia w naczyniach nie napełnia ampułek równomiernie, lecz w pewnych momentach wrywa się do ampułki szybko, w drugich ruch jej prawie ustaje, skutkiem tego powstaje mieszanina krwi z oliwą tak, że przy drugim, trzecim obrocie już bardzo trudno oznaczyć granicę pomiędzy krwią a oliwą. Oczywiście małe kropelki oliwy, zmieszane z krwią mogą się dostawać do naczyń i za-czopowywać najdrobniejsze tętniczki, to też w doświadczeniach Fizyologia człowieka II. 7