F1ZYOLOG1A UKŁADU KRWIONOŚNEGO 99
F1ZYOLOG1A UKŁADU KRWIONOŚNEGO 99
dojdzie do swojego pierwotnego położenia, cały proces powtarza się na nowo. Ruchy tłoka mogą być zapisane na walcu jednocześnie z sekundami. W ten sposób możemy oznaczyć czas, w ciągu którego odbywa się jednorazowe napełnienie cylindra. Ten przyrząd oczywiście nie posiada niektórych stron ujemnych zegara Ludwiga, natomiast ma własne nowe, które się z brakującemi niewątpliwie najzupełniej równoważą. Tym ujemnym momentem jest tarcie tłoka.
m-
—TTi
Już oddawna w celu oznaczenia szybkości krwi czyniono próby zastosowania zupełnie inne] metody. Widzieliśmy na wstępie tego rozdziału, że istnieje ścisła zależność- między lin ą spadku ciśnienia a szybkością ruchu cieczy w rurach. Pomijając liczne próby zastosowania tej zasady, t. j. mierzenia ciśnienia w dwóch punktach rury i oznaczania szybkości z różnicy ciśnień, opiszę tylko przyrząd własnego pomysłu, który na tej zasadzie oparty, służy do oznaczenia szybkości ruchu cząsteczek krwi w każdym momencie i daje graficzny obraz tego ruchu. Przyrząd ten nazwałem fotohemota-chometrem. Składa on się z kilku części: 1) ze szklanej lub metalowej kaniulki (ryc. 47 A i 47 B)j 2) powietrznego manometru różniczko wego (ryc. 48) i aparatu fotograficznego (ryc. 49).
Ryc- 48.
1) Kaniulka, jak widzimy na rycinie, składa się z połączenia 2 rurek w postaci litery T, rurki mogą być szklane lub metalowe o rozmaitej średnicy (od 2 do 4 mm.).
2) Powietrzny manometr różniczkowy przedstawia rurkę w postaci odwróconej litery U (ryc. 48) o średnicy 8 mm. z kurkiem u góry.
Manometr różniczkowy.
Gdy mamy oznaczyć szybkość w jakiemś naczyniu, przecinamy je poprzecznie i oba końce naczynia łączymy z końcami kaniulki a i b. a z końcem centralnym, b z obwodowym (ryc. 47 A). Po wypełnieniu kaniulki rozczynem soli, dwie drugie rurki c, d łączymy za pomocą możliwie sztywnych rurek z końcami manometru d: dx, który wraz
7*