9429
2501

FIZYOLOGIA UKŁADU KRWIONOŚNEGO 109

może wydawać się niezrozumiałym. Fakt ten jednak łatwo da się wytłómaezyć, jeżeli zastanowimy się nad warunkami, które zachodzą podczas każdego okresu czynności serca. Widzieliśmy wyżej, że podczas rozkurczu serca, następuje obniżenie ciśnienia, a foto-hemotachometr wskazuje także, że jednocześnie zmniejsza się i szybkość ruchu krwi w całym układzie tętniczym, szczególnie w tętnicach dużych. Wskutek współczesnego obniżenia ciśnienia, powstaje tedy prawie zupełny spokój cieczy, czyli zupełny brak ruchu postępowego. Wtłoczona więc podczas skurczu do tętnicy krew musi całej tej masie cieczy, którą zawierają duże naczynia, nadać pewną

Ryc. 55.

Fotogram otrzymany przy oznaczaniu szybkości art. car.: I szyi (kość, II krzywa oddechania. Od a do b wdech, od b do c wydech.

oznaczoną szybkość. Lecz tę lub ową szybkość każda masa cieczy może nabyć tylko stopniowo. Pod wpływem wtłaczanej do naczynia podczas skurczu serca krwi zjawia się pierwsza fala przyspieszenia; lecz ten wypływ krwi podczas skurczu trwa tylko pewien oznaczony czas. W końcu serce się kurczy do zupełnego zniknięcia jamy i, oczywiście, cała ta ilość krwi, którą ono zawierało, zostaje wtłoczoną do aorty. Wskutek ciągłego przechodzenia krwi z naczyń