WYDALINY 381
w związek chemiczny z protoplazmą komórki, biorąc żywy udział l w chemiźmie tkanek, stanowi przeto rodzaj składnika odżywczego ) mineralnego.
Rolę, jaką spełnia sól kuchenna w życiu ustroju, oświetla znakomicie zachowanie się wydzielania chlorków w czasie głodzenia. Mianowicie już w pierwszym okresie głodzenia spada zawartość chlorków w moczu aż do śladów; mimo wydzielania wody stara się ustrój uporczywie zatrzymać swój zapas soli. Również zauwa- ( żyć się daje, że zubożały skutkiem głodzenia organizm zatrzymuje 1 czas jakiś jeszcze znaczną ilość soli, wprowadzanej następowo z po-, karmami. W pewnych stanach patologicznych, chorobach gorączkowych, połączonych z powstawaniem wysięków zapalnych, zmniej- i sza się wydzielanie chlorków skutkiem zatrzymywania tychże i w ustroju, pojawiają się natomiast w okresie ozdrowienia we wzmo- ( żonej ilości w moczu.
Kwas fofokowy znachodzi się w moczu w dwojakiej postaci, jużto związany z alkaliami (fosforan sodu i potasu ), jużto jako fosforany ziem (związany z wapnem i magnem). Jak wiadomo, zależy oddziaływanie moczu od obecności jednozasadowego fosforanu sodu i potasu, t. zw. fosforanów kwaśnych MH2 P04. Mocz kwaśny zaprawiony amoniakiem do oddziaływania słabo-zasadowego wydziela już przy miernem ogrzaniu osad fosforanów ziem, skutkiem zamiany fosforanów kwaśnych na zasadowe, z których fosforany ziem, jako nierozpuszczalne, wydzielają się w osadzie. Mocz oddziaływania obojętnego zawiera większą ilość fosforanów w postaci soli obojętnej, dwuzasadowej mocz alkaliczny fosforany
zasadowe J/a Ilość kwasu fosforowego na dobę wynosi 25
do 35 gr., z czego zazwyczaj 1/s przypada na fosforany ziem, 2/s na fosforany alkaliów.
Kwas fosforowy moczu pochodzi w głównej części z pokar-( mów, w których mieści się bądźto pod postacią fosforanów, bądź też związków organicznych fosforu, jak nukleiny, lecytyny i t. p. Mała ilość wreszcie kwasu fosforowego moczu powstaje w samym ustroju wskutek utlenienia lecytyny i związków glicerynofosforo-wych. Stąd też wahania zawartości fosforu w moczu odpowiadają wahaniom zawartości azotu. Stosunek fosforu do azotu wynosi 1:17.J W czasie głodzenia zwiększa' się stosunek ten naJkprzyść fosforu^? Zjawisko to, zdaje się, świadczy, o wzmożonym rozpadzie tkanek, i bogatych w związki fosforowe, jak kości, gruczoły lub wątroba, j