XXXIV
XXXIV
Soroczyński, porucznik. Strzemecki, porucznik.
Smoliński, podporucznik. Strzyżewski, kapitan.
Sosnowski Augustyn, podporucznik. Święcicki, podporucznik.
Sosnowski Jakób, podporucznik Sotoka, podporucznik.
Sptawski, podporucznik.
Słoński Stefan, porucznik. Smulski, podporucznik.
Sremer, porucznik.
Stanowski, podporucznik. Stawski, porucznik.
Stawiarski, podporucznik. Stanowicz, kapitan.
Starowolski podporucznik. Starowicz, porucznik. Straszewski Maciej, kapitan. Stocki, porucznik.
Stokowski, podporucznik. Stokowski Hipolit, porucznik. Storski, porucznik.
Stroski Andrzej, porucznik. Strzałkowski, szef bataljonu. Starzewski, kapitan.
Strzelecki, porucznik. Starzyński, kapitan.
Stratyński, porucznik.
Swiderski Wojciech, kapitan. Swiderski Andrzej, porucznik. (11) Swiderski Piotr, szef bataljonu. Swistacki, podporucznik, (mm) Świniarski, podporucznik. Sylwestrowicz, kapitan.
Szawliński, porucznik.
Szarwacki, porucznik.
Szatyński, porucznik.
Szczepański, porucznik. Szczepanowski, porucznik. Szczubelski, porucznik.
Szeffer Jgnacy, podporucznik. Szerszeniewicz, kapitan.
Szylewicz, kapitan.
Szatynowskt August, podporucznik. Szymański Szymon, porucznik. Szymański Karol, porucznik. Szmauch, kapitan.
Sznajder, adjutant major.
Szpiller, kapitan.
Szyszkowski, podporucznik.
Szyc, szef bataljonu.
Szymoński, porucznik.
Szercel, porucznik.
Szyffer, porucznik.
Szielski, szef bataljonu.
Szubert starszy, kapitan.
Szubert młodszy, adjutant major. Sztuard Kajetan, kapitan.
Szmaus, porucznik.
Szawłowski, kapitan.
Szott, kapitan.
Szulc starszy, kapitan.
Szulc młodszy, porucznik. Szurnlański Józef, kapitan. Szumski, podporucznik. Szumacher, podporucznik. Suchodolski, kapitan. Suchorżewski, porucznik. Sufczyński, porucznik. Suiejewski, kapitan.
Surch Michał, porucznik. Sumiński, porucznik.
Surawski, szef bataljonu. Taczanowski, podporucznik. Tański Kazimierz, kapitan (nn). Tański, porucznik.
Tarło, podporucznik.
(11) Świderski Andrzój jest to znany wierszopis, który wiele ulotnych broszur wierszem wydał: pomiędzy tymi najgłówniejszy jego utwór, który w kształcie poematu w 5 pieśniach ogłosił p. n. Józepida, mająca za treść śmierć Księcia Józefa Poniatowskiego. Tej to treści a nie wartości wierszy, przypisać należy chciwy pokup tego poematu.
(mm) Świstacki kmieć krakowski, razćm z Głowackim otrzymał w r. 1794 stopień podporucznika. Przez Austryjaków wzjęty następnie w rekruty. W jednej bitwie z legjnnami naszymi dostał się do niewoli. Poznany przez rodaków, odzyskał dawny swój stopień. Szczególną śmiercią zginął we Włoszech już jako oficer legionów. Oficer włoski miał urazę do oficera francuzkiego, którą pragnął we krwi jego zmazać, ale pojedynku się obawiał. Postanowił go po włosku sprzątnąć, zdradzieckim mordem. Wypadek zdarzał, że obaj przeciwnicy jedli wieczerzę w jednćj traktyjerni, gdzie przyszedł i Swistacki. Włoch francuza pilnie śledził, a spostrzegłszy że ten zabiera się do wyjścia, sam go wyprzedził i zaczaiwszy się z puginałem w ciemnym zakątku przy drzwiach oczekiwał. W krotce wychodzącego uderza dobrze wymierzonym a śmiertelnym ciosem w samo serce, który trupem u nóg jego pada. Był to nasz Świstacki, wyprzedził on na chwilę oficera francuzkiego, i za niego padł ofiarą zemsty podłego włocha. Żałowany był powszechnie, gdyż w obśj-ściu szczery i otwarty jak zasługiwał na miłość towarzyszów broni, tak w boju mętny, zjednał sobie ich szacunek.
(nn) Tański dosłużył się stopnia jenerała, i umarł w dobrach swoich w Chmielniku w Krakowskim. Przywiodę tu kartkę pogrzebową. „Kazimierz Tański jenerał byłych wojsk Polskich zakończył 78 letnie doczesne życie w dniu 7 Marca 1853 r. W żalu nieutuleni żona i syn, zapraszają familią, i przyjaciół na wy prowadzenie ciała z Łagiewnik w dniu 11 b. m. o godzinie 4 po południu, do kościoła w Chmiejniku: a zaś