KSE9262 II L23

205

nic t w, lo Ziemowita lo Rakuzanina w spierających, chociaż niespodzianym zamian m Jagiełły przytłoczone. Interes wszakże religii, potężny hoilfeiec wielu najwalniej-szycli czynów w owym wieku w którym umysły nie były tal skłonne do rachunku i wątpliwości, przeważyły nakoniec na stronę Litwina. Zasługa przyjęcia na łono wiai y Chrystusa całego narodu, co jeszcze oslatm walczył przeciw' niej z uporem, wyższą była w oczach Polaków , ludu nadewszyslko* Chrzpś.ijańskiego , nad inne polityczne i moralne widoki. Znaleźli się tacy na¹ sejmie Krakowskim, którzy silniej tę zasndę pojęli i dzielniej ją obradującym wystawili. Do ich liczby należał, podobno najskuteczniej wpływający, Spytko z Mcłsztyna (1), pełen młodzieńczego zapału, do tbgo wszystkiego, co obok pożytku dla ojczyzny było szlacbelnem i niezwyczajnem. On też wysłany był na czele niewielu panów na powitanie Jagiełły, z wielką wspain..łością jadącego z Litwy do stolicy⁷ Piastów⁷ na objęcie ich Ironu. Większa jednak część senatorów nie śmiali opuścić Krakowa dla utrzymania Jadwigi w poświęceniu się dla kraju, i zniweczenia ostatnich nadziei Wilhelma. Między Lublinem a Sandomierzem spotkał Melszlyński wielkiego księcia Litwy (2), dla klóiegó przybycie i witanie jego nader wuzięcznem było (3), bo wiedział jak gorliwie wspierał uiszczenie —

priis et Catholicis principibus negleetis praeteritisąue, e.\traneum et barbarum ad fastigium regale evehere. Długosz X. 9 8.

(1)    Sam Jagiełło tak był przekonanym o przychylności Melsztyń-skiego do sprawy swojdj, jak tylokrotnie Długosz o tóin wspomina.

(2)    Długosz,, X. 103. Naruszewicz, T. VII. ks. IV str. 201. wyd. Most.

(3)    Paucis autem admodum Baronibus Poloniae oceursu suo illum, inter quos Spitko de Melstin Palatinus Cracoc iensis praecipuus erat, et de cujus adventu Jagyello Dux enixius gratulabatur... i t. d... Id loco cit. Tum demum pauci, proceres ei obyiain