KSE9262 II L69

247

Zaraz jednak hetman inne odebrał wiadomości: doniesiono mu, że hospodar, zamiast do obozu jego dążyć i obiecane posiłki prowadzić, w inną stronę kn Chocimowi się zwrócił. Żółkiewski najmocniej ukrywszy przed woj. kiem taki zamysł Wołoszyna, ażeby nie ostudzić w mem raz powziętych nadziei, natychmiast ostry napisał list do C.ra-cijana wyrzucając mu jego niewierność i zawód w przystawieniu posiłków; a dodawszy, iż zamysły jego pojmuje, i że zniweczyć je potrafi, groźnie upominał żeby bez dabzćij zwłoki łączył się z Polakami. Zalękniony hospodar surowem wezwaniem Żółkiewskiego, poznając że zamysł jego odgadmony już mu się udać nie może, przybył c^emprędzcj 7 w rześnia (1) w sześćset, kom do obozu Polskiego, który o trzy mile od Dniestru na prawym jego brzegu od kilku dni stał rozłożony. Gracijan puściwszy się na los szczęścia, udał wesąłą twarz witając hetmana i dalsze rycerstwo, a nieszczędząc przy tein słodkich wyrazów na oświadczenie im wdzięczności. Ze swojej strony Żółkiewski, chociaż dowodnie przekonany o nieszczerości hospodara, przyjął go jednak uprzejmie, cześć mu winą jako panującemu książęciu okazawszy, jedynieóżeby nie wzniecić najmniejszego w obozie podejrzenia o zawiedzionej na Wołochach nadziei. Za jego przykładem dalsi przywódcy radośnie go przyjmowali, biesiada dian wyprawiając, lecz przy kielichach starali się wywiedzieć o prawdziwej sile Turków', o 'cli zamiarach i poruszeniach. Chytry z natury, a baczny z potrzeby Wołoszyn, z uporczywą fałszywością ukrywając prawdę, nad ośm tysięcy wojska Tureckiego nie podawał. Mieszają się jednak >v dw ójznacznych odpowiedziach, w prze-

(1) Niektóra rękopisma wsjcazują 6 września, jako dzień przybycia Gracijana, Kobierzycki zaś 7 naznacza.