KSE9262 II L
10

94

szych jiięciu zaraz wniesiono Jana Śniadeckiego. Ale (en mocno zajęły bezpieczeństwem uniwersytetu i wstrzymaniem od upadku publicznej instrukcji, a razem tylu pięknych zbiorów, wpośród szczęku oręża, zaczął się wymawiać usilnie od uciążliwej dla siebie godności. Powody zaś dla których niechciał jej pr zyjąć, następne przywodził. Najirzod, że będąc astronomem i rektorem mocno był zatrudniony; powtóre, że ludzie oddający się naukom, niepowónni siebie odrywać do obowiązków administracyjnych, do których pospolicie nie są bardzo zdolni. Nako-niec że sani nowy przybysz do tego kraju, był mu prawie obcym, a co większa nieposiadał nieruchomej własności. Pierwsze dwie przyczyny, któremi się Jan Śniadecki zasłaniał, zaraz odrzucone zostały, ostatnia tylko zdawała się zwracać uwagę hrabiego Daru, i tę obiecał' przedstawić Cesarzowi. Jakoż nazajutrz nastąpiło mianowanie jiięciu |Ezłoiików rządu tymczasowego, między któremi Śniadeckiego nie było. Ale w sześć dni jióźniej, minister sjiraw zagranicznych książę Bassano oświadczył mu, że Cesarz chcąc zachować uniwersytet*, jego zakłady i fundusze, oraz dla bliższego czuwania nad instrukcyą młodzi w tych jirow incyach, uznał za rzecz konieczną zrobić go członkiem rządu tymczasowego. Napoleon rozmawiając o tein z księciem Bassano, powiedział o Śniadeckim: nie Recteur est un homme łres comme il faul, et ce qui est plus, il a du caradere.''' Siódmego lipca w yszeilł dekret Cesarski z noininatyą Jana Śniadeckiego, który mu książę Neufszatelski oddał dnia następnego, a najwyższy zarząd szkół i duchowieństwa, dostał się w podział nowemu członkowi. Trzeba wiec było bezzwłocznie poddać się woli Cesarskiej. Odtąd już Śniadecki co-dzień miał zręczność i obowiązek zbliżać się’do Najmleo-na. |trzez czas jeio pobytu w Wilnie, i w długie nawet