KSE9262 II L78

350

wiłłowie bracia, którzy w leni interes swój widzieli!' Nie wszystko trzeba kłaść na karb diuny, samej Barbary w jej życiu.

Sir. 127. »Nie o z walu się w Barbarze ani jednem słówkiem, życzenie ulżenia mężowi nawału tych niebezpieczeństw', pi zez poprzestanie na dokonanych już ślubach kościelnych, bez głośnego uznania ich od narodu, bez koronacji.«—Już to naprzód nie mamy wszystkich listów' Barbary, i niemożemy ocenić dokładnie wszystkich w' kaziłem zdarzeniu uczuć jej dla męża Powtóre sam król bardz ej jeszcze żądał koronacii niż Barbara, a żądał zapewne dla zupełnego przez ten fakt uznania jej za prawdziwą królówę, i wrcście dla potomstwu! klóteby mógł mieć z niej; żądał zaś wtenczas już kiedy umysły reprezentacji narodowej uspokoiły się, i kiedy główne niebezpieczeństwo imnęło. Nic mu już nie groziło, prócz gniewu bezsilnego Bony, a uparł się, żeby na swojem postanowić.

Sir. 127. iiKochała Barbara w końcu na prawdę, całą duszą, ale o ileż bezinteresowniejszą, idealniejszą była miłość Augusta! Dla Barbary miał ten związek same roskosze i tryumfy, dla Augusta aż po jej zgon, same cierpienia.*— Żeby miłość Augusta do Barbary była tak bardzo idealną, i żeby dla niej miał ten związek same tylko roskosze i tryumfy, a dla Augusta, jak chce Autor, same cierpienia: to się niezgadza z dokładnością . prawdą historyczną. Naprzód Zygmunt August nie dowiódł tego w całem paśmie swoich miłostek, żeby tylko sam ideał nad nim panował, a jeżeli cierpiał broniąc się od napaści chcących rosprządz miły mu związek, a potem utrącając żonę tak drogo okupioną; toć i Barbara nb mniei cierpiała, raz jako uczcrwa kobieta przez ukrywa-