B574 845

KIŁA 231

morki. Zwyrodnieniu ulegają najłatwiej komórki ruchome, a głównie leukocyty wielojądrowe. Na zwyrodnienie komórek wpływają prawdopodobnie toksyny, wydzielane przez krętki blade. Nieki ;dy spotykamy krętki, w części lub nawet w całości wygładzone, to znów na końcu pierścieniowato lub w całości owalnie zakręcone i krętki całkowicie koło siebie skręcone. Widujemy również krętki częściowo skręcone, tak że wolną częścią rozchodzą się i tworzą jakby literę Y, to znów końcami połączone. Spotykano również zlepki krętków po kilkadziesiąt (SALOMON, MULZER, ZABOŁOTNY, FLEXNER, HOFFMANN, LEVADITI i inni). FINGER zauważył, że ilość krętków bladych, wykrytych u danego osobnika, podlega wahaniom w ciągu dnia i nocy, wywnioskował też, że krętki blade nie pozostają stale w pewnych organach, Krętek blady przechowuje się dobrze przez pev ien czas w w) dziielinach i wydalinach ludzkich (w ropie, moczu, nasieniu i t. p.), a poza odpowiedniem dla jego życia środowiskiem szybko ginie. Sposób mnożenia się krętka bladego nie jest dostatecznie znany. Wszyscy prawie badacze przypuszczają podział poprzeczny, wielu prócz tego podział podłużny, a KRZYSZTAŁOWICZ i SIEDLECKI zarazem rozmnażanie się drogą płciową, przyczem mikrogamety odgrywają rolę osobników męskich, a makrogamety — żeńskich. Można przypuszczać, iż pasorzyt kiły przechodzi przez pewien szereg przeobrażeń. Coraz więcej zyskuje sobie zwolenników pogląd, że krętek blady należy nie do bakteryj (KOCH, MIECZNIKÓW, THESING), lecz do pierwotniaków (SCHAUDINN, KRZYSZTAŁOWICZ i SIEDLECKI, PRO WAZEK, BRUMPT i inni) i że należy go nazywać łreponema pallidum.

Barwienie krętka bladego. Barwienie krętka bladegc nie przedstawia zbyt wielkich trudności. Sposób przyrządzania preparatów zależy od rodzaju materjału. Jeśli twory kiłowe są pozbawione naskórka (nacieki pierwotne, lepieże Dłaskie), to czyste szkiełko przykłada się wprost do nich. Ponieważ takie preparaty bywają bardzo zanieczyszczone najrozmaitszemi mikrobami, przeto należy naprzód gruntownie obmyć owrzodzenie fizjologicznym roztworem soli kuchennej, następnie zeskrobać i usunąć tępem narzędziem warstwy powierzchowne, a badać dopiero zeskrobinę warstw głębszych, gdyż w tych warstwach znajduje się zazwyczaj obfitsza ilość krętków bladych. Lepiej po zeskrobaniu powierzchownych warstw uciskać z boku twory kiłowe i brać do badania wydobywającą się ciecz. Można również wywołać wysięk surowiczy na powierzchni owrzodzenia zapomocą lekkiego, lec2 częstego drapania łopatką platynową. Celem otrzymania płynu do badania z wykwitów suchych wskazane jest działanie w ciągu 6—8 godzin pryszczydłem lub ssawką (KLAPPA, SCHUBERGA i MULZER A).

Z gruczołów chłonnych można wciągać sok do badań zapomocą nakłucia gruczołu strzykawką, wprowadzając igłę równolegle do powierzchni i masuj jc zlekka gruczoł podczas wciągania płynu. Krew, według NOEGGE RATHA i STAF.IIELINA, bada się w taki sposób, iż 1 cm³ krwi rozcieńcza