KILA 229
nia tworzyły się stwardnienia, a następnie zjawiały się objawy trzeciorzędne, jak kilaki w narządach wewnętrznych i próchnienie kości czaszkowych.
SCHAUDINN, starając się zbadać zależność syfilisu od pierwotniaka SIEGELA (Cytorryctes luei), znalazł 3 marca 1905 r. w wyciśniętej cieczy z lepieża płaskiego krętka bladego i wespół z E. HOFFMANNEM ogłosił w kwietniu 1905 r. wyniki swych baaań o tym nowym, istotnym pasorzycie syfilisu. Nieco przedtem BORDET i GENGOU znaleźli w pierwotnem owrzodzeniu krętka bladego, lecz nie przywiązywali wielkiej wagi do swego odkrycia.
Wykrycie krętka bladego (spirochaete pallida) wywołało wielkie poruszeni w świecie naukowym. Zaczęto przeprowadzać nad drobnoustrojem tym scisłe badania. W setkach prac, jak PASCHENA, MIECZNIKOWA i ROUXA, KRAUSA, OPPENHEIMA, LIPSCHUTZA, KRZYSZT SŁOWICZA i SIEDLECKIEGO, ZABOŁOlNEGO, LEVADITIEGO, KARWACKIEGO i wielu innych stwierdzono obecność krętka bladego w przeważającej liczbie tworów syfilitycznych ii ludzi,4 jak również w kile doświadczalnej u małp. Znajdowano go często nietylko w tworach syfilisu pierwotnego, drugorzędnego i wrodzonego, lecz . trzeciorzędnego, w zmianach zaś niesyfilitycznych nie zdołano wykryć istotnego krętka bladego, lecz wykrywano niekiedy tylko pasorzyty bardzo do niego zbliżone.
Rys. 66. Krętki blade. (Z prawej strony na dole dwa krętki zwykłe). Ok. 6. Im. 2,00 mm. Zeiss.
wywołać objawy c
W ostatnich latach udało się również widu autorom (MUHJ.ENS, HOFFMANN, NOGUCHI, GP.OUVEN i SOWADE, ARNHEIM, SCHERESCHEWSK1 i t. d.) wyhodować krętka bladego na stałej pożywce z krwi końskiej i zapo-mocą szczepienia królikom czystych hodowli u nich typowe gólne syfilisu.
Morfologja i bio-logja krętka bladego.
Krętek blady (rys. 66), nazwany tak ze względu rja nikłą budowę, słabe załamywanie światła i słabe powinowactwo barwikowe, po-
, . Rys. 66. Krętki blade. (Z prawej strony na dole dwa kratki zwykłe).
siada długości, według ok. 6. im. 2,00 mm. Zeiss.
SCHAUDINN A, 6 do 15 u, według PLOEGERA —
od 4 do 20 p, szerokości zaś V4—V? p. W porównaniu do krętka pospolitego skręty jego są strome głębokie, regularne. Liczba skrętów u jednego osobnika wynosi od 2 do 18. Krętki z małą liczbą zgięć spotykają się rzadziej, niż z większą. Według KRZYSZTALOWICZA i SIEDLECKIEGO krętek blady,