Magazyn6p101

697

INSTYTUTY EKSPORTOWE

wych w zakresie wzmożenia dynamiki wywozu i uszlachetnienia jego form, spopularyzowały ideę Instytutów.

Jako specjalną cechę tych instytucyj podnieść należy, że zakładane były one przeważnie na zasadzie prawa publicznego. Są one naogół wyposażone w atrybucje, dające prawo do dość głęboko sięgającej interwencji w dziedzinie wymiany zagranicznej, względnie w te czynności gospodarcze, które składają się na jej formy.

2. Instytuty eksportowe w poszczególnych krajach, a) Polska. Państwowy Instytut Eksportowy (Institut National d’Exportation, The State Export Institute, Staatliches Ex-portinstitut) utworzony na zasadzie dekretu Prezydenta R. P. z dn. 17 września 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 78).

Ważniejsze przepisy ustawy przewidują m. in.:

Art. 2. Zadaniem Państwowego Instytutu Eksportowego jest: 1) badanie możliwości i warunków eksportu dla poszczególnych produktów polskich i udzielanie odnośnych informacyj sferom zainteresowanym; 2) inicjowanie i ulepszanie eksportu oraz współdziałanie w tworzeniu organizacyj eksportowych; 3) inicjowanie i projektowanie środków pomocy państwowej dla eksportu; 4) podejmowanie inicjatywy i współdziałanie w sprawie standaryzacji artykułów eksportowych oraz w zakładaniu urządzeń pomocniczych dla eksportu; 5) opinjowanie na życzenie Ministra Przemysłu i Handlu projektów ustaw i rozporządzeń, dotyczących handlu zagranicznego; 6) wykonywanie na zlecenie Ministra Przemysłu i Handlu wszelkich innych czynności, związanych z handlem zagranicznym; 7) propagowanie wytwórczości eksportowej w kraju i propaganda polskiego handlu zagranicą.

Art. 5. Na czele Instytutu stoi Dyrektor, powołany przez Ministra Przemysłu i Handlu. W razie potrzeby Minister Przemysłu i Handlu może powołać zastępcę Dyrektora. Dyrektor kieruje pracami Instytutu i reprezentuje go nazewnątrz. Dyrektor, względnie jego zastępca bierze udział w posiedzeniach Rady i Komitetu Wykonawczego.

Art. 6. Jako organ inicjatywy, kontroli i współdziałania w całokształcie spraw Instytutu, tworzy się Radę Państwowego Instytutu Eksportowego.

Rada składa się z 15 członków, z których 6 powołuje Minister Przemysłu i Handlu, 9 zaś delegują organizacje społeczno-gospodarcze. Rada wybiera z grona swego przewodniczącego i 2 jego zastępców, których zatwierdza Minister Przemysłu i Handlu.

Członkowie Rady są powołani na przeciąg 2 lat. Członkowie ustępujący mogą być wybrani, względnie mianowani ponownie.

Szczegółowy regulamin dla Rady wyda Minister Przemysłu i Handlu, który w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Rolnictwa wyznaczy organizacje społeczno-gospodarcze, uprawnione w myśl ustępu 2 niniejszego artykułu do delegowania swoich przedstawicieli do Rady.

Art. 7. Ponadto Ministrowie: Przemysłu i Handlu, Skarbu, Spraw Zagranicznych, Rolnictwa i Komunikacji delegują do Rady Państwowego Instytutu Eksportowego po jednym przedstawicielu, a w wypadkach specjalnego charakteru Minister Przemysłu i Handlu zaprasza delegatów innych ministrów. Delegaci ministrów mają glos doradczy.

Art. 10. Do kompetencji Rady Państwowego Instytutu Eksportowego należą następujące sprawy: 1) inicjatywa w sprawie ogólnego programu działalności Instytutu; 2) kontrola nad wykonywaniem działalności przez rozpatrywanie i przyjmowanie perjo-dycznych i rocznych sprawozdań Instytutu i przekładanie ich Ministrowi Przemysłu i Handlu; 3) układanie dla Ministerstwa Przemysłu i Handlu rocznych preliminarzy budżetowych Instytutu; 4) przyjmowanie wniosków Dyrektora w sprawie otwierania i zwijania oddziałów Instytutu w kraju, jako też mianowanie i odwoływanie korespondentów zagranicznych; 5) opinjowanie projektów ustaw i rozporządzeń z zakresu handlu zagranicznego i zatwierdzenia wniosków, składanych w powyższym zakresie przez Instytut; 6) rozważanie wszystkich innych spraw, które zostały zlecone Radzie do rozpatrzenia przez Ministra Przemysłu i Handlu lub zostały przedłożone przez Dyrektora Instytutu.

Art. 12. W miarę potrzeby powołuje Dyrektor Instytutu za zgodą Rady z łona kół fachowych, reprezentujących pojedyńcze działy produkcji i handlu, specjalne komitety doradcze, których zadaniem będzie szczegółowe rozpatrzenie zagadnień, związanych ze sprawą usprawnienia metod handlowych i przystosowania polskiej produkcji eksportowej do wymagań rynków zagranicznych.