Magazyn68701

383

KOREA

wnętrzne i sprowadzanie jako arbitrów przez walczące strony potężnych sąsiadów bądź Chińczyków, bądź też Japończyków, którzy w rezultacie uważali półwysep za teren swoich wpływów. Koreańczyków zmuszano do udziału w walkach tych sąsiadów. Naprzód Mongołowie kazali im budować flotę na podbój Japonji, potem Hidejosi tytułem rewanżu żądał pomocy koreańskiej przy podboju Chin. W XVII w. Korea — chcąc uwolnić się od tych interwencji wchodzi na drogę ścisłej izolacji, cudzoziemcy są mordowani, statki japońskie i chińskie mogą przybywać tylko w określonej liczbie i do określonych portów zaś na granicy Mandżurji zostaje ustanowiony szeroki na kilkadziesiąt km pas izolacyjny, w którym nikt nie miał prawa się osiedlać. Oczywiście w w. XIX izolacja ta nie dała się utrzymać. Najsilniej kołacze do bram półwyspu Japonja. Aby zneutralizować jej wpływy K. zawiera w r. 1882 traktaty ze St. Zjednoczonemi, Anglją, Rosją, Niemcami i Włochami. Nacisk jednak Japonji jest zbyt silny i niepodległość K. kończy się aktem z dn. 10. VIII. 1910 r. Aneksja K. została doskonale przygotowana na terenie międzynarodowym. Już traktat w Port-smouth uznawał istnienie przemożnych interesów japońskich w K. W tekście zrewidowanego w parę dni później przymierza angielsko-japońskiego wyrzucono ustęp gwarantujący niepodległość K., w r. 1907 zaś Japonja sparaliżowała próbę przedstawienia sprawy koreańskiej na konferencji haskiej.

3. Korea jako kolonja japońska. K. pod

panowaniem japońskiem niewątpliwie poczyniła ogromne postępy. Szalony rozwój sieci kolejowej, budowa portów, podniesienie rolnictwa i zalesianie spłókiwanych przez wodę zboczy górskich wszystko to jest dziełem Japończyków. Jednakże jeśli K. jako kraj rozwija się bardzo pomyślnie, to rozwój ten bynajmniej nie idzie w parze ze wzrostem dobrobytu samych Koreańczyków zepchniętych do roli poddanych, do roli siły roboczej. Cały zysk z modernizacji kraju pozostaje w rękach Japończyków, do których też zaobserwować można stale rosnącą nienawiść. Deklaracja Wilsona o samostanowieniu narodów obudziła w K. wielkie nadzieje. Oczywiście podobnie jak na konferencję haską tak i na konferencję wersalską nie dopuszczono delegacji koreańskiej. Ale w styczniu 1919 r. odbyły się w całej K. imponujące swoim spokojem i tragizmem manifestacje na rzecz niepodległości. Manifestacje te mające wszędzie zupełnie spokojny charakter zostały stłumione przez rząd japoński z całą bezwzględnością, która oczywiście zwiększyła tylko niechęć ludności do okupantów. Ucisk władz japońskich w K. wywołał emigrację zwłaszcza do Mandżurji i rosyjskiego Pomorza, gdzie bardzo szybko ulegała ona wpływom bolszewizinu. Dawny Instytut Języków Wschodnich we Władywostoku został przekształcony na Daleko-Wschodni Uniwersytet, którego głównem zadaniem jest przygotowywanie agitatorów na tereny okupowane przez Japończyków. Filosov^rieckie sympatje w K. są podtrzymywane bardzo umiejętnie i tak np. bolszewicy stacjonują w pobliżu jej granicy oddziały złożone z samych Koreańczyków. Jaki urok wywierają na każdego Koreańczyka te formacje, w których nawet komenda jest koreańska, nie trudno się domyśleć. W wielu wypadkach zresztą w K. podobnie jak i w Chinach bezwzględna polityka japońska jest najlepszą wodą na młyn sowieckiej propagandy.

K. jest rządzona przez generał-guberna-tora, którym choć teoretycznie od r. 1919 może być cywilny, praktycznie byli dotąd tylko wojskowi. Generał-gubernator jest absolutnym władcą zależnym tylko od cesarza i nie podlega stworzonemu w 1929 r. Ministerstwu Zamorskich Spraw (Ministerstwo Kolonji). Wszystkie wyższe i średnie stanowiska w administracji koreańskiej są obsadzone Japończykami tak, że miejscowa ludność nie bierze praktycznie żadnego udziału w rządach kraju. To samo dotyczy sądownictwa, które również znajduje się pod ścisłą kontrolą Japończyków, zajmujących najważniejsze stanowiska. Organem finansowym polityki japońskiej jest Bank Koreański (Ciosen Ginko) emitujący banknoty, finansujący przedsięwzięcia japońskie w K., a nawet w Chinach. Pewne ulgi w położeniu Koreańczyków wprowadził pełniąc funkcje generał-gubernatora późniejszy pre-mjer admirał Saito, obecnie jednak stan wojenny na Dalekim Wschodzie wywołał nowy ucisk władzy i coraz więcej Koreańczyków wędruje do japońskich więzień. Ten stan ustawicznego zadrażniania może pociągnąć za sobą, mimo żelaznej organizacji administracji japońskiej, poważne komplikacje na wypadek wojny z Sowietami. We-