Magazyn60501

1001

MOSZCZ ENSKI STEFAN — MOŚCICKI IGNACY

na uniwersytecie w Wiedniu, zapisując się jednocześnie do Hochschule fur Bodenkultur na wydział rolniczy, który ukończył w 1893 roku. Po kilkuletniej pracy zawodowej w gospodarstwach wiejskich w 1900 r. obejmuje rodzinny majątek Bronisze. Od tej chwili rozpoczyna się praca M. na niwie społecznej. Jest to okres powstania Sekcji Rolnej przy Muzeum Przemysłu i Handlu w Warszawie. Następnie powstaje Centralne Towarzystwo Rolnicze i inne organizacje. W instytucjach tych praca M. odgrywa poważną rolę. Jednocześnie pisze on szereg artykułów do „Gazety Rolniczej" i ogłasza drukiem większe rozprawy jako osobne broszury. W 1908 r. M. obejmuje wykłady Ekonomiki Gospodarstw Wiejskich na wydziale rolniczym Towarzystwa Kursów Naukowych, które po kilku fazach rozwojowych przeistaczają się w końcu na Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Jest więc M. profesorem tej Szkoły od chwili jej powstania. Od tego czasu datuje się też jego praca naukowa w ścisłem słowa znaczeniu.

Rozwinął on i ugruntował naukę ekonomiki gospodarstw wiejskich, wprowadzając metody pracy naukowej, opartej częściowo na matematyce i statystyce. W tym zakresie ogłosił drukiem bardzo wiele rozpraw, artykułów i t. p. Z pośród innych ekonomistów rolnych polskich M. wyróżnia się tem przedewszystkiem, że rozbudował najmniej rozwinięty dział tej nauki — taksację. M. in. ogłosił on drukiem w tej materji dwie wielkie prace, mianowicie: Poszukiwanie cenności gruntów i majątków ziemskich. Warszawa 1920, str. 320 oraz Wycenianie gruntów i posiadłości ziemskich. Warszawa 1933, str. 480.

Mościcki Henryk.

M., historyk polski ur. 30. X. 1881 w Ciechanowcu. Studja odbywał w uniwersytecie lwowskim pod kierunkiem prof. Askena-zego i prof. Finkla. Od 1906 wykładał hi-storję w seminarjum nauczycielskiem w Ursynowie, którego w 1915—19 był dyrektorem; w latach 1909—1923 wykładał na Wyższych Kursach Naukowych w Warszawie oraz w szkołach średnich. W końcu 1917 został referentem w Departamencie Stanu, a po przekształceniu tegoż na Mini

Bncyklopedja nauk politycznych-sterstwo Spraw Zagranicznych był do 1934 naczelnikiem wydziału historyczno-naukowego. W 1920 był zastępcą profesora w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1920 habilitował się w Uniwersytecie Jagiellońskim, habilitację przeniósł na uniwersytet warszawski, którego od 1934 jest profesorem tytularnym. Od 1915 jest profesorem Szkoły Nauk Politycznych. Od 1925 jest kierownikiem wydziału oświatowego w Polskiem Radjo. Należy do Komitetu Redakcyjnego „Polskiego Słownika Biograficznego" i „Encyklopedji Nauk Politycznych". Jest członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Komisji Historycznej i Komisji dla badania dziejów literatury i oświaty Polskiej Akadem] i Umiejętności, członkiem korespondentem Tow. Przyjaciół Nauk w Wilnie. W 1938 obrany radnym m. Warszawy. Ogłosił m. in.: Tło historyczne trzeciej części Dziadów. Kraków 1908. — Dzieje po-rozbiorowe Litwy i Rusi. Wilno 1913 — Pod znakiem Orła i Pogoni. Szkice historyczne. Warszawa 1915 i Lwów 1923. — Gen. Jasiński i Powstanie Kościuszkowskie. Warszawa 1917. — Dzieje porozbiorowe w aktach i dokumentach. Warszawa 1923. — Pod berłem carów. Szkice historyczne. Warszawa 1924. — Białystok, zarys historyczny. Warszawa 1933. — Nadto szereg broszur popularno-naukowych, rozpraw i artykułów w czasopismach, encyklopedjach i wydawnictwach zbiorowych oraz wydał kilkanaście pamiętników z XVIII i XIX w.

Mościcki Ignacy.

M. urodził się dn. 1. XII. 1867 r. w Mie-rzanowie w powiecie ciechanowskim, jako syn obywatela ziemskiego Faustyna, przywódcy partji w powstaniu styczniowem. Nauki początkowe i średnie pobierał w Płocku i w Warszawie. W 1887 r. wstąpił na wydział chemji technicznej politechniki w Rydze, którą ukończył w 1891 r. Powrócił następnie na krótki czas do Warszawy, ale już w lipcu 1892 r. musiał wobec prześladowań ze strony władz rosyjskich wyjechać zagranicę. Osiadł narazie w Londynie, gdzie ciężkie warunki pracy zarobkowej pozwalały mu tylko część swego czasu oddawać studjom naukowym oraz działalności niepodległościowej pośród emigracji polskiej, grupującej się dokoła

b4