183
ecie wzniesione, prawie-bezogonkowe, podlużnie-jajowate, (3" i 1"), tępe, ku górze coraz malejące i przechodzące nieznacznie w przysadki kwiatowe, ząbkowano-piłkowane i prawie-faliste w brzegu, lekko pomarszczone, blado-ziclone, z wićrz-chu prawie-nagie a spodem lekko - szorstkowłose; grona kło-sowate, końcowe, z kwiatów pojedynczych w kątach liści i przysadków na krótkich szypulkach,— o kielichu kulisto rozdętym, żeberkowanym i nagim,— o koronie małej, blado-fiolkowej, z żółtemi plamkami na łatkach wargi dolnej, a rurką rozszczepaną pomiędzy łatkami górnój wargi; torebka żeberkowana, uwieńczona krajem kielicha i szczątkami zwię-dłćj korony, żółtawo - cisa; nasiona blado - cise, drobniutkie, wypukło kropkowane.— Zwykła po polach i lasach Kanady i Karoliny; kwitnie w lipcu i sierpniu.
Dziś używają ziela Stroiczki rozdęłSj— herba Lobeliae inilatać, jako wzbudzającego wymioty i poty, oraz ułatwiającego odplu-
wanie i przeciwdychawicznego.
POKOLENIE 3.
RODZINA LX.
Kwiatki obu- lub przez zronienie jedno- a nawet i bezpłciowe. Ukwitnienie w koszyczek, na szczycie szypułki przeobrażonej w dno spólne otoczone kielichokrywą; powstały to z samych kwiatków obupłciowych, to wewnętrznych odmiennych od zewnętrznych;— już li z rurkowych albo języczkowych, już w środku jednych a krajem drugich; wreszcie z samych 2wargowych, lub w środku 2- a krajem 1-wargowych; albo nawet i wszystkich podobnych, ale dużo większych od zewnątrz. Kielichokrywy łatki liczne, bąć 1- lub kilko-szc-regowe a wolne, bąć zrosłe brzegami do różnćj wysokości,— przytem zielne, błoniaste, suche, skórzaste, mięsiste, cierniste , równe lub różnćj długości i postaci. Osadnik okryty często plewinkami, alboli też całkiem beżplewinkowy. Kielich zrosły z jajnikiem, zazwyczaj wystający brzegiem prze-postacionym w tak zwany— puch przerozmaitćj postaci, lecz najczęściej włosisty, trwały lub odpadający, 1- albo więcćj-okręgowy. Korona osadzona na krążku nadjajnikowym;