Magazyn 5
40

>34 WACŁAW SIEROSZEWSKI

tego zwolna zaczął się tworzyć ruch jakiś, zygzaki, skręty ciemności wygięły się, zafalowały, światło spotężniało, księżycowa mgła rozwidniła krzewy, zioła nizkie i szerokie strzępiaste paprocie... Małe, śliczne główki wyjrzały z kielichów kwiatów, z pochew liści wysunęły się wiotkie postacie; gałązki dostały nagle rąk, trawy — kibici, mchy zamieniły się w brody i wąsy; każdy sęczek, każdy ułamek chró-stu, korzystał ze swych odnóży, jak z członków, a nierówności ich zarysowały się nagle, jak o-czy, nosy i usta... Wszystko to było bardzo zabawne lecz i straszne, gdyż Piotruś nie mógł się ruszyć, a mary, nie zważając na niego, tańczyły, ująwszy się za