Magazyn 516

210 WACŁAW SIEROSZEWSKI

śli... rozdwojenie... A zawsze zawsze — ogrom cierpienia, wobec którego czujesz się bezsilnym... znużenie, tęsknota i taki nieraz wstręt do wszystkich tych ludzi słabych, marnych, a najwięcej do samego siebie, że do mysiej schowałbyś się jamy...

Umilkł i twarz odwrócił, a Paweł przypomniał sobie, że słyszał, iż Piotr pił dawniej, nim tu przybył... zapadał na białą gorączkę

—    A teraz pan nie tęskni?

—    Nie! Nikomu nie zawadzam, nie jestem ciężarem. To szczyt mojej ambicyi!

—    Pana ambicyi?! — podkreślił Paweł.

—    Tak! — odparł.

Uśmiechnął się i zarumienił

lekko. Twarz jego wyrażała pro-