31
nareszcie, że tenże sam punkt C, oddalony od Bo x', otrzymawszy równocześnie popchnięcie od punktu B, który razem z punktem A w ruch drgający równej dalekości i równego czasu drgania został wprawiony, posiadałby po upływie czasu t odchylenie
( t xJ
\J~ T.
s' = a sin 2n
I
czyli z powodu, iż x-\-af = 8, a więc x' — S — x, także
/ t 8 x\
gdzie x przeciwny znak położenia, niż we wzorze dla s, posiada, zatem rozchodzenie się tu fal w przeciwnym kierunku oznacza. Odchylenie punktu Ć z miejsca równowagi po upływie czasu t wskutek przesłania doń razem ohu ruchów składowych, będzie przeto na mocy prawa interferencyi
o x\ s \
S=s+s,~asin2n ( ——— a sin2n ( -— — "ruf ) ,
a według znajomego wzoru trygonometrycznego
■ sin A -(- sin B -=2 sin l/2 (A -j- B) cos 1/2 (A — B),
/ t, 8 \ / 8 2x
J=3“ “HT-2i)mnKj~T
lub ze względu na to, że cos (— a) = cos u, także
8— 2 a cos ^ J n. sin 2n (I- —— J . (I)-
W tym wyrażeniu odchylenia wypadkowego nie jest już ilość x tak związana z ilością i, jak w poprzednim wypadku, zatem nie wpływa ona tu na fazę punktów, t. j. na ich odchylenie i chy-żość w ten sposób, jak tam. Odchylenia z miejsca równowagi, które pojedyncze punkta w różnych czasach t otrzymują, zar i-sły głównie od czynnika
/ t 8 \
sin 2n ( — — i , w którym nie masz już x;
różne więc punkta danego rzędu nie przechodzą przez pojedyncze fazy tego ruchu kolejno jeden po drugim, lecz rzecz ma się zupełnie inaczej.
2x — 8'
Współczynnik 2a cos
określa dalekość drga
/ 2x — 8\
nia, która stosownie do wielkości x otrzymuje rozmaite warto-