46694 skanowanie0090

Bo na mnie ciąży klątwa, że jestem sam. Nie lepszy od innych, nawet nie inny. Tylko pod klątwą, jak pod baldachimem czarnoksięskim, niewidzialny.

*

Chciałbym cię uśpić snem księżycowym — i wydobywszy z topieli duszy twej — jasnowidzenie, wypytać o tajemnice mej istoty nieszczęsnej. I odpowiedziałbyś mi, blady, z zamkniętą powieką — czemu jestem taki nieszczęśliwy? i czy się nigdy nie skończy ta niedola? i czy to prawda, że jestem zły? i kiedy umrę?

I spytałbym cię jeszcze w tej świętej godzinie widzenia — czy jest dla mnie nadzieja poza śmiercią? I czy mnie obudzą do życia nowego, nie przeklętego — jeżeli tu, w tym połamanym bycie ziemskim dźwigać swój krzyż będę bez szemrania i stać na polu walki swej — i nie złorzeczyć?

♦

A konałbym każdy dzień bez jęku i wyrzekł się nawet twego wspomnienia, gdybym wiedział jasno — do głębi — że czeka mnie tam! życie nowe.

*

Bywaj mi zdrowy — o Ty! upiłem się tobą i żalem, i duch mi leży w ciele osłupiały.

Bywaj mi zdrowy — o Ty! woń fiołków przebiła się cicha przez tłum smutków moich i poi mnie.

0    gdyby razem z tobą, w jednym śnie ciężkim odrętwiały, trwać...

O gdyby na twojej szyi wyzionąć ducha w płaczu

1    nie zmrozić cię rosą łez.

179