page0079

- 78 -

Że zaś po wiele razy tak wracał, i o clileb się naprzykrzał, zastanowiło to matkę; więc pewnego dnia umyśliła wypatrzeć dokąd Jasio wybiegał ze swoim podwieczorkiem. Mc niemowiąc pociehu trop w trop poszła za nim, i postrzegła że wleciał do chaty ubogiego komornika. Domyśliwała się w części, lecz chcąc się naocznie przekonać, zajrzała przez okno i postrzegła leżącego w izbie chorego chłopczyka, któremu Jaś położył swój podwieczorek na łóżku, i nieczekając aż mu chory podziękuje, prędko na dwór wyskoczył.

Och! jakże szczęśliwej matce biło serce gdy się przekonała o miłosiernym uczynku swego dziecięcia. Otóż teraz rozumiem—-myślała sobie—zkąd się w nim bierze taki apetyt! poczciwy! sam na suchym kawałku przestaje, a choremu oddaje kromkę z masłem!—Panie Boże dochowaj mi go takim do późnej starości.

Matka nieehcąc, aby ją Jasio zobaczył, obiegła inną stroną, a powróciwszy do domu postanowiła wziąść go na próbę.

Niebawem wbiegł Jasio swoim zwyczajem i domagał się o kawałek suchego chleba. Matka jakby nic nie wiedząc, udała rozgniewaną i rzekła:— Ruszaj precz! więcej nie