i krzemian żelaza. La fonte Lelia zalecaną jest z dobrym skutkiem w ogólnem osłabieniu ciała, w stwardnieniu wątroby i śledziony, w zadrażnieniu długo-trwałem kanału pokarmowego, w białaczce, w nieporządnem odbywaniu się peryjodycznych miesięcznych odpływów, wpłynieniach tak krwistych jak i szlamowatych już z kiszki odchodowej już z organów rodzajnych z osłabienia pochodzących; w kolce i w kamienicach żółciowych, w nieżycie długotrwałym pęcherza moczowego, jako też w cierpieniach, ze znajdującego się piasku w moczu pochodzących, w schnięciu mlecza pacierzowego, powstałem wskutek nadużycia rozkoszy cielesnych lub samogwałtu, w hypochondryi i hysteryi. La fonte Marianna przepisywaną jest w zadrażnieniach błony wewnętrznej serca i naczyń krwistych większych, oraz błony brzusznej i kiszek, a także w długotrwałem zadrażnieniu błony kanału oddechowego i macicy. Wody te używają się wewnętrznie pijąc od 2—8 kubków dziennie, i zewnętrznie w postaci kąpieli zwyczajnych ciepłych i zimnych, półkąpieli, kąpieli nastrzykiwanych i wstrzy-kiwań. W niektórych chorobach, przy wewnętrzem tych wód użyciu, zalecane są kąpiele błotne z Abano, które z powodu niewielkiej odległości dają się łatwo sprowadzić, zachowując właściwy swój stopień ciepła. Woda ta jest w wielkiem użyciu, i około 40,000 funtów rocznie, w stosownych butelkcch wysyłaną jest w rozmaite kraje Europy. Dr L. S.
Recydywa (morbus recidimts), tak się nazywa powrót zjawisk chorobowych po poprzedniem usunięciu ich rzeczywistem lub pozoruem. Prócz recydyw czyli powrotów rzeczywistych, należy tutaj daleko więcej przypadków, w których ukryta choroba, utrzymywana w skutek wewnętrznego usposobienia całego organizmu, w pewnych edstępach czasu wywołuje produkta podobne tym, które się dawniej objawiały, jak to ma miejsce w gruźlicy, dyskrazyi rakowej, liszajach chronicznych i innych wyrzutach skórnych i t. d. Podobne chociaż mniej materyjalne zjawiska napotykamy w chorobach umysłowych, epilepsyi, różnych gatunkach kurczów i t. d. W wielu zaś przypadkach, które przez lekarzy i ludzi świeckieh za recydyw y bywają poczytywane, uleczenie wcale nie nienaatąpiło, lecz organ dotknięty pozostał siedliskiem processu chorobowego, który stawał się spokojniejszym symptomatycznie, lecz od czasu do czasu wybuchał. Podobny sł:in przedstawia chory, u którego po zimnicy przepuszczającej śledziona nabrzmiała, lub po zapaleniu serca pozostały osady na zastawkach, po reumatyzmie pozostają w mięśniach lub skórze nabrzmienia. W niektórych chorobach nie ma nigdy recydyw i to co w nich tak nazywają (np. tyfus) jest pogorszeniem, które następuje w skutek nowego zboczenia w organizmie (np. po tyfusie przedziurawienie kiszki, albo katar odbytnicy, albo Pyemija). Ponieważ w ogólności chory jest sfcłonniejszy do podlegania zboczeniom niż zdrowy, przeto w stanie wyzdrawiania (rekonwalescencji) konieczną jest baczność szczególna celem uchronienia się od podobnych recydyw czjii chorób następujących. Jakiego zaś rodzaju ma być baczność owa, na to odpowiedzieć można po zbadaniu natury złego zagrażającego-—Recwlywistą wprawie karnein i w życiu potocznem, nazywają przestępcę, który po wycierpianej karze dopuszcza się występku, za jaki poprzednio osadzony został. Prawodawstwa nowsze uważają powtórzenie występku za zasadę do obostrzenia karjr.
Recyja, po łacinie Radia, zwała się u starożytnych Rzymian ziemia Retów czy Recyjczyków (RaetiJ, granicząca z Helwecj ją, Noricum, Windelicyją, Gal-liją cysalpińską i Wenetami, a obejmująca dzisiejszy kanton Gryzonów, Tyrol z Yorarlbergiem, wyżynę bawarską, i stoki alpejskie południowe aż do jezior włoskich. O Retach pierwszy robi wzmiankę Polibiusz; uważano ich za Etru-